Το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος
Η πρακτική της κατάληψης έχει μεγάλη ιστορία και αποτελεί εργαλείο των από τα κάτω ανά τους αιώνες. Καταλήψεις γίνονταν και γίνονται ως συγκρουσιακή πρακτική από μαθητές στα σχολεία, από εργάτες και εργάτριες στα εργοστάσια και άλλους χώρους δουλειάς, ως αλληλεγγύη σε κάποιον αγώνα ή ως μέσω πίεσης για κάποια διεκδίκηση, από αναρχικές/ους για να στεγάσουν τις δομές και τα μέσα εναντίωσης στο υπάρχον.
Όπως κάθε κατάληψη έτσι και το κύμα μαθητικών καταλήψεων βρήκε μπροστά του πολλά εμπόδια. Βρήκε απέναντι του την κρατική καταστολή με συλλήψεις, απόπειρες εκφοβισμού μέσω των απουσιών, την προσπάθεια καθολικής εφαρμογής της τηλεεκπαίδευσης, αλλά και απόπειρες βίαιων εκκενώσεων από αντιδραστικούς γονείς. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα κόμματα της αριστεράς για ακόμη μια φορά επιχείρησαν να καπελώσουν τον αγώνα και να τον εκτρέψουν σε θεσμική κατεύθυνση και με σκοπό την στρατολόγηση νέων μελών.
Παρόλα αυτά, οι μαθήτριες και οι μαθητές έδειξαν αξιοσημείωτη αντοχή και αποφασιστικότητα συγκρούστηκαν με τους μπάτσους, με τους αντιδραστικούς γονείς, συντονίστηκαν μεταξύ τους, έσπασαν την παθητικότητα.
Απέναντι σε ένα εξουσιαστικό εκπαιδευτικό σύστημα που προτάσσει την πατριαρχία, τον ανταγωνισμό, την ιεραρχία, την εθνική ιδεολογία, που γαλουχεί τα θρησκευτικά δόγματα και την υποταγή στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις μαθητικές καταλήψεις.
Αλληλεγγύη στις μαθητικές καταλήψεις
