Παρεμβάσεις αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στον ΑΒ βασιλόπουλο σε Νέα Ιωνία και Νέα Φιλαδέλφεια
«Ατομική ευθύνη» είναι ο πολύμορφος αγώνας ενάντια στο κράτος, κεφάλαιο και κάθε εξουσία
Τους τελευταίους μήνες ζούμε μια ιδιαίτερη συγκύρια. Το κράτος, οι δημοσιογράφοι ,οι τηλεπερσόνες και οι επιστήμονες διακηρύττουν με όλους τους τόνους μεταξύ άλλων πως «είμαστε όλοι μαζί απέναντι στον κορωνοϊό », «να μείνουμε όλοι σπίτι για το κοινό καλό», « τα βάρη της οικονομικής κρίσης που έρχεται να τα σηκώσουμε όλοι μαζί». Αυτά τα λόγια όμως τα συνοδεύουν τύμπανα πολέμου. Γιατί ο πόλεμος του κράτους και των αφεντικών απέναντι στους από τα κάτω είναι συνεχής και αυτό αποδείχτηκε ακόμα μια φορά.
Κατά τη διάρκεια της άνοιξης η επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας, η χρήση και επίκληση στην αυθεντία της επιστήμης, πόνταραν στο ότι τα δελτία των 6 ο καταιγισμός ειδήσεων, οι συνεχείς ενημερώσεις θα διαχέουν φόβο, ώστε κανείς/μία να μην αντιδρά, αλλά άκριτα να αποδέχεται. Ότι θα κυριαρχήσει εν τέλη η γνωστή λογική της άκριτης αποδοχής. Σε συνέχεια του προηγούμενου σχήματος έπειτα από την πολυπόθητη για το κράτος και το κεφάλαιο τουριστική σεζόν η κατάσταση οδεύει σε γνωστά μονοπάτια. Η χρήση μάσκας έχει γίνει υποχρεωτική χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η δυνατότητα οικονομικής κάλυψης αυτής για τόσο εκτεταμένη χρήση. Οι περιορισμοί μετακίνησης ολοένα και πληθαίνουν, ενώ ο έλεγχος και η επιτήρηση εδραιώνονται. Το νέο lockdown είναι γεγονός αυτή η φορά με αυστηρότερα πλαίσια εξόδων, περισσότερη καταστολή σε κάθε μορφή αντίστασης, με μεγαλύτερα πρόστιμα και δυσμενέστερους όρους για τις εργασιακές συνθήκες και διεκδικήσεις.
Τα μέτρα προστασίας που διατείνονται οι κυρίαρχοι αποτελούν επί της ουσίας στρατιωτικοποιημένες εμπνεύσεις διαχείρισης πληθυσμών από τη μια, ενώ παράλληλα στρώνουν το δρόμο για την επόμενη καπιταλιστική και εξουσιαστική επέλαση. Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργατριών και εργατών στα εργοστάσια, οι ντελιβεράδες, οι καθαρίστριες, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, οι τηλεφωνητ(ρι)ές συνέχισαν να δουλεύουν κανονικά κατά τη διάρκεια του ανοιξιάτικου lockdown σε εξαντλητικούς εργασιακούς ρυθμούς, με διευρυμένα ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, με ελάχιστα μέτρα αυτοπροστασίας, το ίδιο συμβαίνει και τώρα.
Η πολυεθνική ΑΒ Βασιλόπουλος έχει προχωρήσει σε απολύσεις εργαζομένων στα κεντρικά γραφεία της, και έχει ανακοινώσει πως θα συνεχίσει με περισσότερες. H εργοδοσία με τις απολύσεις στοχεύει στα μεγαλύτερα κέρδη μέσω της μείωσης του εργατικού προσωπικού και αντικατάστασής τους από τεχνολογικά μέσα. Έτσι, μειώνουν το εργατικό κόστος παραχωρώντας μια σειρά από δραστηριότητες που θεωρούν «μη παραγωγικές» σε άλλες εταιρίες .Αυτές είτε εδρεύουν στην Ελλάδα, όπως οι υπηρεσίες συντήρησης, είτε στο εξωτερικό, για τις οικονομικές υπηρεσίες.
Μέσα στο κλίμα φόβου και στα κελεύσματα για εθνική συσπείρωση, όλο αυτό το διάστημα ψηφίστηκαν νόμοι και διατάγματα προς όφελος των αφεντικών. Η επιστράτευση απεργών, οι μειώσεις μισθών, οι αναστολές εργασίας είναι μερικές μόνο ψηφίδες που συνθέτουν το μωσαϊκό της εκμετάλλευσης. Η επιβολή και εγκαθίδρυση της τηλεργασίας είναι πλέον καθεστώς, όπως και όλα αυτά που αυτή φέρει, ο περαιτέρω εγκλεισμός, η εντατικοποίηση της εργασίας, η επιτήρηση και ο έλεγχος εντός του σπιτιού. Όπως επίσης και η εξατομίκευση, η απομάκρυνση της προοπτικής συλλογικοποίησης με τους/ις συναδέλφους/ισσες, τα επιπλέον οικονομικά βάρη που επωμίζονται οι εργαζόμενοι/ες (εξοπλισμός όπως internet, υπολογιστές κτλ), η χρήσης της ως απεργοσπαστικό μέσο.
Για ακόμα μια φορά κράτος και αφεντικά εκμεταλλεύτηκαν μια συγκύρια ώστε να επιβάλλουν ένα καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Ένα καθεστώς ακόμα πιο έντονης καταστολής και εκμετάλλευσης. Εδώ και 11 χρόνια με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης κεντρώες, δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις επέβαλαν 4 μνημόνια και επιτέθηκαν σκληρά σε όσους βγήκαν στους δρόμους. Στο σήμερα κάνουν ακριβώς το ίδιο. Είναι στο χέρι μας να μην αφήσουμε τους σχεδιασμούς αυτούς να περάσουν χωρίς να αγωνιστούμε. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους πρόσφατους αγώνες των μαθητ(ρι)ών με καταλήψεις και συγκρουσιακές πορείες. Τους αγώνες που διεξάγουν οι εργαζόμενοι/ες στον χώρο της υγείας, στην μαζική απεργία των διανομέων/ courier ,των εκπαιδευτικών, στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων εντός των φυλακών, αλλά και των μεταναστ(ρι)ών απέναντι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
Κοιτώντας πίσω στην ιστορία, μπορούμε να αντιληφθούμε πως τίποτα δεν μας χαρίστηκε από την μεγαλοψυχία της δημοκρατίας, αλλά ήταν αποτέλεσμα ανένδοτων αγώνων και αντίστασης απέναντι στις επιταγές της εκάστοτε κρατικής και καπιταλιστικής εξουσίας. Κάθε μορφή εναντίωσης απέναντι στην εκμετάλλευση , κάθε αγώνας έχει μεγάλη αξία. Έχουμε δει πως η εκμετάλλευση των από τα κάτω συνεχίζεται και εντατικοποιείται ανεξάρτητα από τις εναλλαγές στην κρατική διαχείριση και τον πολιτικό προσανατολισμό του αφεντικού.
Αξίζει να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, να αγωνιστούμε, να απεργήσουμε, να οργανωθούμε σε σωματεία βάσης, εργατικές ομάδες, να συλλογικοποιήσουμε τις αρνήσεις μας απέναντι στο υπάρχον και να αντιπαρατεθούμε πολιτικά και αξιακά με εκείνους/ες που προσπαθούν να μας πείσουν ότι τίποτα δεν αλλάζει.
Στόχος μας είναι ένας κόσμος αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας, όπου ο καθένας και η καθεμία θα προσφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του/ης και θα λαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του/ης, χωρίς διαχωρισμό στη βάση του φύλου, της φυλής, της σεξουαλικότητας. Ενός κόσμου όπου όλα τα ανθρώπινα και μη ζώα θα απελευθερωθούν από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και θα συμβιώσουν αρμονικά.
Ούτε εθνικός ούτε θρησκευτικός ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός
Αδιάκοπος αγώνας μέχρι την καταστροφή κράτους και κεφαλαίου
