Παρεμβάσεις ενάντια στην ολοένα και εντονότερη παρουσία του στρατού
Τις προηγούμενες μέρες παρεμβήκαμε με τρικάκια στα στρατόπεδα `Τχη (ΠΖ) Βελισσαρίου Ιωάννη` και `Πηλίκα Ιωάννη` στην Χαλκίδα, αλλά και μοιράσαμε το κείμενο που ακολουθεί στις γειτονιές της Νέας Ιωνίας και Νέας Φιλαδέλφειας.
Να μην συνηθίσουμε την παρουσία του στρατού. Καμία υποταγή, καμία ένταξη
Όσο υπάρχει κράτος, εξουσία και εκμετάλλευση ο στρατός θα είναι ο πιο βίαιος μηχανισμός τους, που όχι μόνο πολεμά τον εξωτερικό εχθρό αλλά και επιτίθεται (πολλές φορές με πολύ μεγαλύτερη λύσσα) σε όσες και όσους αμφισβητούν την κρατική εξουσία και εκμετάλλευση.
Τους τελευταίους μήνες ζούμε μια ιδιαίτερη συγκύρια, που την καθορίζει η επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας, η επίκληση στην αυθεντία της επιστήμης, ο καταιγισμός ειδήσεων, οι συνεχείς ενημερώσεις ασθενών/θανόντων και η διάχυση φόβου. Τα μέτρα προστασίας που διατείνονται οι κυρίαρχοι αποτελούν επί της ουσίας στρατιωτικοποιημένες εμπνεύσεις διαχείρισης πληθυσμών από τη μια, ενώ παράλληλα στρώνουν το δρόμο για την επόμενη καπιταλιστική και εξουσιαστική επέλαση. Σ`αυτά τα πλαίσια, τις τελευταίες μέρες στην Δ. Αττική η παρουσία του στρατού είναι εντατικοποιημένη. Πλέον η διαχείριση της Covid-19 εμπεριέχει στο πλάνο της την συνεισφορά του στρατού, διαμορφώνοντας ακόμα περισσότερο τους όρους της δυστοπίας που ζούμε.
Το βάπτισμα του στρατού ως σωτήρα και ευεργέτη στοχεύει στην κοινωνική νομιμοποίησή του
Σε διάφορες καταστάσεις παρελθοντικές και μη ο εκάστωτε διαχειριστής του κράτους έχει επικαλεστεί το στρατό και σε αρκετές έχει δεχτεί τις υπηρεσίες του. Οι φυσικές καταστροφές αποτελούν τα κύρια σημεία που η <<βοήθεια>> που έχει προσφέρει ονομάστηκε κομβικής σημασίας για την κρισιογόνα κατάσταση. Επίσης, η χρήση του έχει αποτελέσει εν δυνάμει λύση και μέτρο πίεσης για λήξη απεργιών πχ εργατ(ρι)ών στην καθαριότητα.
Στο σήμερα και εν μέσω της Covid-19 η παρουσία του εγκαθιδρύεται για ακόμα μια φορά συμβάλλοντας στην <<εθνική προσπάθεια>> μέσω νοσοκομείων, ιατρών, εξοπλισμού και ελέγχων σε περιοχές της Δ. Αττικής και αλλού. Η εικόνα των εκπροσώπων του κράτους, της εθνικής υγείας και του στρατού στο καθημερινό δελτίο τρομοκράτησης είναι η επιστέγαση των όσων ζούμε το τελευταίο διάστημα. Τέλος, στη φύλαξη του εμβολίου και στον εμβολιασμό (με τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ να είναι από τους πρώτους που εμβολιάζονται) που προβάλλονται ως εθνική ευθύνη, ο στρατός έχει ενεργό δράση.
Όλα τα παραπάνω επιδιώκουν να προσδώσουν ένα κοινωνικό πρόσωπο στον στρατό, που θα αυξήσει την κοινωνική επιρροή του. Ειδικά σε μια συγκυρία μεγάλης έντασης στον ανταγωνισμό ελληνικού και τούρκικου κράτους, μεγάλων στρατιωτικών εξοπλισμών και αύξησης της θητείας, είναι κομβικό να υπάρχει συμπάθεια προς τις ένοπλες δυνάμεις.
Ο στρατός ως μηχανισμός ιδεολογικής προπαγάνδας
Ο στρατός όμως, σε αντίθεση με την εικόνα που προωθεί η κρατική προπαγάνδα, στερεί σε όσους μπαίνουν στις τάξεις του την ελευθερία, την κριτική σκέψη και την αυτόβουλη δράση. Το ομοιόμορφο ντύσιμο, ο συγχρονισμένος βηματισμός, ο πλήρης έλεγχος των καθημερινών δραστηριοτήτων θέλει να εξαφανίσει την ατομική έκφραση και επιθυμία, κάτω από την βαριά υποχρέωση του καθήκοντος και της αδιαμφισβήτητης πειθαρχίας. Προτάσσει την ιεραρχία και την τυφλή υποταγή, την πατριαρχία και τους έμφυλους διαχωρισμούς. Προωθεί το μίσος για τους από τα κάτω που έτυχε να γεννηθούν από την άλλη πλευρά των συνόρων. Κυνηγάει, και δολοφονεί μετανάστριες και μετανάστες στον Έβρο και στο Αιγαίο. Επιχειρεί να ”ενώσει” πλούσιους και φτωχούς κάτω από την ταμπέλα της πατρίδας, προσπαθώντας να αποκρύψει τις ταξικές ανισότητες.
Απέναντι στα κράτη, τα αφεντικά, στους στρατούς και τα καλέσματα για εθνική ενότητα η απάντησή μας είναι η άρνηση υποταγής και η επίθεση εναντίων τους. Από την ολική άρνηση στράτευσης, τις πορείες, τις απεργίες, τις συγκρούσεις, κάθε μέσο αγώνα, για την κοινωνική ταξική επανάσταση, για την αναρχία.
Σε κάθε γωνία στρατός και αστυνομία, αυτό δεν είναι χούντα είναι δημοκρατία
Επίθεση στα κράτη και τους στρατούς
