Κράτος, κεφάλαιο και καπιταλισμός, αντιλαμβάνονται τον φυσικό κόσμο ως μια ιδιοκτησία, ως κάτι κατώτερο, ως μια ανεξάντλητη πηγή πλούτου που έχουν κάθε δικαίωμα να εκμεταλλεύονται και να καταστρέφουν για να συσσωρεύσουν, ακόμα μεγαλύτερο κέρδος, ακόμα μεγαλύτερη εξουσία.
Οι συνέπειες της κυριαρχίας τους είναι συντριπτικές.Το φυσικό περιβάλλον, προς τέρψη της κυριαρχίας, έχει υποστεί τέτοια καταστροφή που πλέον οι ζημιές του είναι ανεπανόρθωτες. Δασικές εκτάσεις, εκατομμυρίων στρεμμάτων, καίγονται τη μία μέρα και την άλλη έχουν πουληθεί και χρησιμοποιηθεί για καλλιέργειες, εξορύξεις, κατασκευές. Ταυτόχρονα οι πηγές ενέργειας εξαντλούνται, διακρατικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο του φυσικού κόσμου, κι όχι μόνο, μαίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Φυσικά το πεδίο της ενέργειας δεν έγινε τυχαία ο προμαχώνας της κυριαρχίας. Ενέργεια για το κράτος, το κεφάλαιο και τον καπιταλισμό, σημαίνει ύπαρξη και «εξέλιξη». Τα συμβατικά αποθέματα ενέργειας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, λιγνίτες κ.λ.π.)περιορίζονται σημαντικά και ο ανισότιμος διαμοιρασμός τους βασίζεται σε πολιτικά παιχνίδια και πολεμικούς συσχετισμούς μεταξύ των κρατών. Παράλληλα, δημιουργούνται τεράστιοι ταξικοί διαχωρισμοί ως προς την ενέργεια. Οι από τα κάτω, ενώ βλέπουν της κυρίαρχες τάξεις τοπικά και παγκόσμια να έχουν πρόσβαση σε άφθονα ποσά ενέργειας, έχουν λόγω των ανατιμήσεων και τις ακρίβειας ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία να καλύψουν τις βασικές καθημερινές ανάγκες.
Η συνθήκη είναι ακόμα χειρότερη στις ‘’υπανάπτυκτες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας που πλέον απειλούνται από το φθινόπωρο με ακόμα χειρότερη έλλειψη τροφής και βασικών αγαθών .Η λεηλασία αυτών των περιοχών από την Δύση που οδηγεί στην εξαθλίωση εκατομμύρια καταπιεσμένες-ους επιχειρείται να καλυφθεί μέσω ανθρωπιστικού τύπου αποστολές από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), κινούμενες πάντα από τα ινία των κρατών που προσπαθούν να αποκρύψουν τα αληθινά αίτια της κατάστασης .
Απέναντι στο ενεργειακό αδιέξοδο και τις αντισυστημικές φώνες και δράσεις που δείχνουν τα αίτια της κατάστασης κράτη και αφεντικά χρησιμοποιούν την πράσινη ενέργεια ώστε να φανεί στον κόσμο μια προοπτική υποτιθέμενης διάσωσης του περιβάλλοντος αλλά και να διευρύνουν την κερδοφορία τους ανοίγοντας νέες αγορές και καταναλωτικά κοινά. Είναι φυσικά μια επίπλαστη προοπτική, αφού η πράσινη ενέργεια ήδη έχει φανεί πως γεννιέται και χρησιμοποιείται με τέτοιους τρόπους που συνεχίζει και πολλές φορές εντείνει την λεηλασία του φυσικού κόσμου. Για να στρώσει τον δρόμο της «πράσινης ανάπτυξης» ο καπιταλισμός καταστρέφει ολόκληρες περιοχές με σκοπό τις εξορύξεις και την τοποθέτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ένας από τους καλύτερους τρόπους είναι η εμπρησμοί και η ανοχή στην λεηλασία τεράστιων δασικών εκτάσεων .Η φωτιά που καταστρέφει, φυσικό κόσμο, ανθρώπινα και μη ανθρώπινα ζώα αποτελεί δώρο για κράτη και αφεντικά .Στις στάχτες τους θα στήσουν ολόκληρες επιχειρήσεις και θα ονομάσουν το έργο τους ευαίσθητο και φιλικό στο περιβάλλον. Παραδείγματα όπως της Β. Ευβοίας, του δάσους της Δαδιάς, αλλά και της Πεντέλης είναι ενδεικτικά.
Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περά από το ότι τους στρώνει το έδαφος η λεηλασία της φύσης, απαιτούν χρήση συμβατικών μεθόδων για την παραγωγή και διανομή τους .Φτιάχνονται σε εργοστάσια και μεταφέρονται με πλοία, φορτηγά και αεροπλάνα που τροφοδοτούνται με συμβατικές μορφές ενέργειας και φυσικά ο χρόνος έρχεται να γιγαντώσει όλη αυτή τη καταστροφή. Τα αιολικά για παράδειγμα έχουν ένα «όριο ζωής». Αυτό σημαίνει ότι όταν πάψουν να λειτουργούν δεν συμφέρει την κυριαρχία η «ανακύκλωση» των υλικών τους, οπότε και τα αφήνει στην θέση τους δημιουργώντας νεκροταφεία σίδερου και οξέων που προέρχονται από τις γιγάντιες μπαταρίες που χρειάζονται τέτοιου είδους μηχανισμοί για την αποθήκευση της ενέργειας.
Μαζί με το ιδεολόγημα της πράσινης ανάπτυξης το κράτος εμφανίζει και αυτό της ατομικής ευθύνης. Πάνω στην καταστροφή του περιβάλλοντος, το ιδεολόγημα αυτό, είναι ένα τρόπος για το κράτος και τον καπιταλισμό να μετακυλήσουν τις ευθύνες στο άτομο. Φυσικά σε ένα τέτοιο δόγμα η αλλαγή της κοινωνίας δεν θα είναι αποτέλεσμα συλλογικής δράσης και αγώνα, αλλά ατομικών επιλογών.
Όσες αυταπάτες και να προσπαθούν να μας δημιουργήσουν το κράτος και ο καπιταλισμός ποτέ δεν θα αποτινάξουν το βίαιο, εξουσιαστικό και εκμεταλλευτικό χαρακτήρα τους ανεξάρτητα με το τι τύπο διακυβέρνησης ή ενέργειας θα χρησιμοποιούν. Για αυτό αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε κράτος κάθε αφεντικό και κάθε μορφή εκμετάλλευσης κι εξουσίας. Συνεχίζουμε τους αγώνες, ενάντια, τη λεηλασία της φύσης, την πατριαρχία, τον μιλιταρισμό μέχρι την ολική απελευθέρωση. Αγωνιζόμαστε για την κοινωνική και ταξική επανάσταση και την αναρχία.
Αγωνιζόμαστε για μια αναρχική κοινωνία που στην βάση της ισότιμης συζήτησης και λήψης αποφάσεων θα υπάρχει μια ριζική αλλαγή στο τι θεωρούμε αναγκαίο και ποιες δραστηριότητες είναι άχρηστες και ζημιογόνες και απλά εξυπηρετούσαν την κυριαρχία του κράτους και τα κέρδη των αφεντικών. Αυτές οι δραστηριότητες θα σταματήσουν οπότε θα μπορούμε να μειώσουμε δραστικά την κατανάλωση ενεργείας. Σε μια αναρχική κοινωνία η παραγωγή ενέργειας θα γίνεται στα πλαίσια των πραγματικών αναγκών και όχι των πλαστών. Ταυτόχρονα επειδή η ισότητα δεν είναι κάτι επιλεκτικό θα ζούμε σε αρμονία με τον φυσικό κόσμο και τα μη ανθρώπινα ζώα χωρίς να τα θεωρούμε ιδιοκτησίας μας .Η ελευθερία ή θα είναι καθολική ή δεν θα υπάρχει.
Ο κόσμος της εξουσίας δεν διορθώνεται μονάχα καταστρέφεται
Ενάντια στης φύσης την λεηλασία αγώνας για την επανάσταση και την αναρχία
