Αλληλεγγύη σε όσες κι όσους αγωνίζονται εναντία στον πόλεμο σε Ρωσία και Ουκρανία
Τα ξημερώματα της Πέμπτης 24/2 το Ρώσικο κράτος ξεκίνησε επίθεση ευρείας κλίμακας στo ουκρανικό κράτος. Ένας αιματηρός πόλεμος εξελίσσεται με χιλιάδες νεκρούς, βιασμούς, δολοφονίες αμάχων και εκτεταμένη λεηλασία της φύσης.
Στο Ρωσικό κράτος, απέναντι στα καλέσματα για εθνική ενότητα στη διακρατική σφαγή και στη πρόσφατη επιστράτευση, εξελίσσεται ένας πόλεμος ενάντια στον πόλεμο. Μαζικές διαδηλώσεις, αρνήσεις στράτευσης, ένοπλες επιθέσεις σε στρατιωτικούς, εμπρησμοί στρατολογικών γραφείων. Σαμποτάζ σε σιδηροδρομικές γραμμές που μεταφέρουν στρατιωτικό υλικό ,σε εργοστάσια που παράγουν πολεμικό υλικό . Ένα από τα πιο ελπιδοφόρα αντιμιλιταριστικά κινήματα των τελευταίων δεκαετιών βρίσκεται σε εξέλιξη.
Το ρώσικο κράτος προσπαθώντας, προς το παρόν ματαία, να καταστείλει αυτό κίνημα, έχει συλλάβει και δικάσει με συνοπτικές διαδικασίες χιλιάδες αγωνίστριες και αγωνιστές και έχει φυλακίσει πολλές και πολλούς από αυτούς υπό εξοντωτικές ποινές. O αναρχικός μαύρος σταυρός Μόσχας κάνει μια διεθνή έκκληση για αλληλεγγύη σε όσες και όσους βρίσκονται έγκλειστοι κι συχνά σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης. Απαντάμε σε αυτό το κάλεσμα και στέλνουμε δύναμη και αλληλεγγύη στους συντρόφους και τις συντρόφισσες στις φυλακές της Ρωσίας .
Στο Ουκρανικό κράτος όπου το αφήγημα της κυριαρχίας ότι «η χώρα βρίσκεται σε άμυνα» είναι πιο ισχυρό, ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο είναι πιο περιορισμένος, αλλά όχι και ανύπαρκτος. Όσοι αρνηθούν να καταταγούν στο στρατό, αντιμετωπίζουν ακραία καταστολή από το κράτος και φασιστικές (παρα)κρατικές ομάδες.
Όλες αυτές οι αρνήσεις και οι αγώνες μας δείχνουν πως η προπαγάνδα των κυρίαρχων ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους και πως «η χώρα τους βρίσκεται σε άμυνα» πολλές φορές δεν διεισδύει κοινωνικά. Και αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστούμε πως αυτή η προπαγάνδα είναι ιδιαίτερα ισχυρή κι εκτεταμένη στον συγκεκριμένο πόλεμο.
Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (με σημαντικό το ρόλο του ελληνικού κράτους) αυτοπαρουσιάζονται ως «οι υπερασπιστές της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» σε αντίθεση με τον «αυταρχισμό της Ρωσίας ». Κλασσική ρητορική που χρησιμοποιήθηκε σε πολλούς πολέμους, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον κύκλο επεμβάσεων στην μέση ανατολή που οδήγησαν σε εκατομμύρια νεκρούς.
Από την άλλη, το ρώσικο κράτος ξαναζεσταίνει και αυτό την (από εποχής ΕΣΣΔ) ρητορική που το θέλει σε άμυνα απέναντι στην επεκτατική δύση, επιχειρώντας να βρει συμμάχους κι υποστήριξη .
Κάθε πλευρά μέσα από τον πόλεμο στην Ουκρανία επιχειρεί να βγει κερδισμένη σε στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο στην κούρσα για την παγκόσμια κυριαρχία. Δεν ξεχνάμε πως ο πόλεμος είναι “η προέκταση της πολιτικής με άλλα μέσα”. Η ένοπλη σύγκρουση είναι η κατάληξη διαφόρων άλλων συγκρούσεων που έχουν ήδη προηγηθεί (οικονομικών, πολιτικών, εθνικιστικής προπαγάνδας). Γι’ αυτό μπροστά στον πόλεμο που ξεκίνησε στην Ουκρανία (αλλά και κάθε διακρατικού πολέμου) δεν υπάρχει κάποια πλευρά που είναι δίκαιη, αμυνόμενη, θύμα και πρέπει να την υπερασπιστούμε. Δεν υπάρχει τίποτα που να ενώνει τους εκμεταλλευτές και καταπιεστές οποιαδήποτε και αν είναι η εθνότητά τους, με τους/ις εκμεταλλευόμενους/ες και καταπιεζόμενους/ες ώστε να πολεμήσουμε μαζί τους. Μας χωρίζουν όμως τα πάντα , η ταξική θέση, η δυνατότητα επιβίωσης, το ότι για μας θα είναι μόνο θετική και ελπιδοφόρα η προοπτική της καταστροφής του υπάρχοντος και η οικοδόμηση μιας άλλης ζωής.
Για αυτό αγωνιζόμαστε και σε περίοδο “ειρήνης” και στην περίπτωση πολέμου, ενάντια σε κάθε κράτος, απέναντι σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης, χωρίς καμία υποταγή στην εθνική ενότητα. Προχωράμε σε αρνήσεις στράτευσης, συγκρουόμαστε με τον στρατό και την πολεμική βιομηχανία. Σαμποτάρουμε την προετοιμασία του πολέμου και τον εθνικό πόλεμο. Αρνούμαστε να αλληλοσκοτωθούμε για τα συμφέροντα των αφεντικών και την δόξα της πατρίδας. Συνεχίζουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, ενάντια στον μιλιταρισμό, τη λεηλασία της φύσης, την πατριαρχία μέχρι την ολική απελευθέρωση.
Γιατί ο δικός μας στόχος, είναι ο αγώνας για την κοινωνική και ταξική επανάσταση και για αυτόν αξίζει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Για να ανοίξει ο δρόμος για την αναρχία. Μια κοινωνία ελευθέριας, ισότητας, να απλώνεται σε όλον τον πλανήτη.
Σε Ελλάδα ,Ρωσία ,Ουκρανία εχθρός είναι το κράτος, τα αφεντικά και η πατριαρχία
Solidarity with all those fighting against the war in Russia and Ukraine.
In the early hours of Thursday 24/2, the Russian state launched a large-scale attack on the Ukrainian state. A bloody war is developing with thousands of deaths, rapes, killings of civilians and destructions of the natural world.
In the Russian state, against the calls for national unity, transnational massacres and military recruiting, a war against war is unfolding. Mass demonstrations, refusals of military recruiting, armed attacks on military personnel, arson of recruiting offices are being developed. Actions that also take place are sabotage on railway lines that transport military equipment and on factories that produce war material. One of the most hopeful anti-militarism movements of recent decades is underway.
The Russian state is trying in vain to suppress this movement, by arresting and conducting express trials that imprisoned many people opposing those things, with exterminating sentences. The Moscow Anarchist Black Cross makes an international call for solidarity to those imprisoned and in complete isolation. We answer to this call and send strength and solidarity to the comrades in the prisons of Russia.
In the Ukrainian state, where the authoritarians comment that “the country is on defense” and by that conduct their suppressions, the struggle against war is more limited but existent. Those who refuse to join the army, are facing extreme repression from the state and fascist parastatal groups.
All these denials and struggles point out, that the propaganda of the rulers, often does not catch on. And this is even more important if we consider that this propaganda is particularly powerful and extensive in this particular war.
The forces of NATO and the EU (with an important role of the Greek state) present themselves as “the defenders of democracy and human rights” in opposition to “Russia’s authoritarianism”. This classic rhetoric used in many wars with the most recent example being, the cycle of interventions in the middle east that resulted in millions of dead.
On the other hand, the Russian state is re-warming this rhetoric (from the USSR era) in defense against the intrusive west, trying to find allies and support.
Each side through the war in Ukraine is trying to win the militarily and politically race for world domination. We do not forget that war is “the extension of politics by other means”. Armed conflict is the consequence of various other conflicts that have already happened before (economic, political, nationalist propaganda). That’s why there is no side at the war that started in Ukraine (and any interstate war) to defend and we do not recognize any state calling itself victim that we must support. There is nothing that unites the exploiters and oppressors, whatever their ethnicity, with the exploited and oppressed to fight with them. On the opposite everything separates us, the class position, the ability and way of survival, the fact that for us, the prospect of destroying the existing world and building another life will only be positive and hopeful.
That is why we fight in times of “peace” and war, against every state and every form of oppression and exploitation, without any submission to national unity. We are moving into military recruiting denials , clashing with the military and the war industry. We are sabotaging war preparation and national war. We refuse to kill each other for the interests of the capital and the glory of the country. We continue the social and class struggles, against militarism, the destruction of nature, patriarchy, until total liberation.
Our goal is to continue the struggle for the social and class revolution and for that, it is worth giving all our strength. To pave the way for anarchy. A free society of equal people to be spread across the planet.
In Greece, Russia, Ukraine the enemy is the state, the capital and the patriarchy
