Στις 10 Μαρτίου 2010 ο αναρχικός σύντροφος Λάμπρος Φούντας πέφτει νεκρός
,κατά τη διάρκεια ένοπλης συμπλοκής με τη αστυνομία. Ο Λάμπρος Φούντας
έπεσε μαχόμενος σε προπαρασκευαστική δράση του Επαναστατικού Αγώνα, στο
πλαίσιο διεξαγωγής καμπάνιας επιθέσεων της Οργάνωσης κατά οικονομικών
και πολιτικών στόχων που σχετίζονταν με την επιβολή των μνημονίων. Ο
αγώνας και το όραμα ενός καλύτερου κόσμου, για τον οποίον έδωσε τη ζωή
του ο Λάμπρος Φούντας είναι επίκαιρος όσο ποτέ , όσο υπάρχει κράτος και
καπιταλισμός, όσο υπάρχει φτώχεια και δυστυχία για την τεράστια
πλειοψηφία των ανθρώπων, όσο κυριαρχεί αυτό το αδίστακτο σύστημα,
καταπίεσης και εκμετάλευσης .
Οι εξουσιαστές θα χρησιμοποιήσουν σε κάθε περίπτωση τη βία, ώστε
συντηρήσουν τη θέση τους, και να αποτρέψουν την καταστροφή του κράτους,
της εκμετάλλευσης και κάθε είδους εξουσίας. Ως αναρχικοί και αναρχικές,
θεωρούμε πως η χρήση της αντιβίας είναι αναγκαία προϋπόθεση για να
υπάρξει η κοινωνική και ταξική απελευθέρωση. Για να συγκροτηθεί ένα
αναρχικό επαναστατικό κίνημα που θα συντρίψει τους κυρίαρχους, είναι
κρίσιμο να εφαρμόστoύν και να ενισχυθούν μια σειρά από επιθετικές
ενέργειες στο εδώ και στο τώρα. Από τη καθημερινή σύγκρουση με τα
αφεντικά στα εργασιακά κάτεργα, στην ένοπλη αντιπαράθεση με το κράτος,
από το σαμποτάζ της πολεμικής μηχανής, στο τσάκισμα των φασιστών, από
τις συγκρουσιακές πορείες στις άγριες απεργίες διαρκείας.
Στη συγκυρία των παγκόσμιων αναταραχών και γενικευμένων εξεγέρσεων σε πολλά μέρη του κόσμου αναβιώνει το όραμα της συνολικής επίθεσης στον κόσμο της εξουσίας και της επαναστατικής προοπτικής , αναβιώνει ο κόσμος για τον οποίο έδωσε τη ζωή του ο Λάμπρος
. Οι σφοδρές συγκρούσεις και οι συνεχόμενες επί σειρά ημερών πορείες σε
όλη την επικράτεια του ελληνικού κράτους , σε απάντηση στη
κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη είναι μια πολύ ελπιδοφόρα
συνθήκη. Υπενθυμίζουν με εμφατικό τρόπο ότι το μονοπάτι για μια κοινωνία
ελευθερίας , ισότητας και αλληλεγγύης παραμένει ανοιχτό όσο πιστεύουμε στις δυνάμεις μας.
Όσες και όσοι δεν είναι πλέον μαζί μας , μας συντροφεύουν στα οδοφράγματα .
Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένες-οι
Λευτεριά στα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη
