Λευτεριά στον αναρχικό απεργό πείνας και δίψας Γιάννη Μιχαηλίδη
Στις 25/5/2022 ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης ξεκίνησε απεργία πείνας με
αίτημα την απελευθέρωση του, φτάνοντας τις 67 ημέρες. Από τη πρώτη
στιγμή, κράτος και ΜΜΕ αποκρύπτουν τελείως την απεργία, τις πορείες και
τις δράσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας. Όταν πλέον η κατάσταση της
υγείας του Μιχαηλίδη είναι πολύ οξυμένη, ο κρατικός μηχανισμός επιλέγει
τις υπεκφυγές, και αρχίζει να τον πιέζει να σταματήσει με ψεύτικες
υποσχέσεις. Το κράτος, προτρέπει όσες και όσους αγωνίζονται να
εμπιστευτούν την κάθε κυβέρνηση, κατάλληλα πρόσωπα με διασυνδέσεις και
την υποτιθέμενη ουδετερότητα της δικαιοσύνης. Το αληθινό “πρόσωπο” του
όμως είναι αυτό της αλαζονείας, της βίας και των πολέμων, των ταξικών
διαχωρισμών, της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης, της αδικίας. Οι
αγωνιζόμενοι-ες καμία αυταπάτη και καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχουμε
στο κράτος, η μόνη λύση είναι η καταστροφή του. Σε κάθε αγώνα που ξέσπα
εντός ή εκτός των φυλακών, επιλέγονται η καταστολή, η ενσωμάτωση και η
εξαπάτηση ως τα πιο αποτελεσματικά όπλα των κυριάρχων. Το μόνο που
μπορεί να ραγίσει και να τσακίσει τον κόσμο της εξουσίας, είναι η
αλληλεγγύη των “από τα κάτω” και όσων αγωνίζονται μέσω αδιαμεσολάβητων
και μαχητικών αγώνων εντός και εκτός των τειχών. Είναι η σύνδεση των
επιμέρους αγώνων σε μια επαναστατική προοπτική.
Ένας τέτοιος σημαντικός αγώνας είναι αυτός των κρατουμένων τον τελευταίο
ενάμιση χρόνο, ενάντια στον νέο σωφρονιστικό κώδικα o οποίος ψηφίστηκε
τον χειμώνα του 2022, και περιλαμβάνει μια σειρά από διατάξεις οι οποίες
έκαναν ακόμα πιο δύσκολη τη διαβίωση των έγκλειστων στα κελία. Δυσκόλεψε
την χορήγηση αδειών, αναβάθμισε τις ποινές για «πειθαρχικά παραπτώματα»,
απαγόρευσε την μεταγωγή σε αγροτικές φύλακες για συγκεκριμένες
κατηγορίες κρατούμενων και πολλά άλλα. Η εισαγωγή των καινούργιων
διατάξεων ήταν ακόμα μια προσπάθεια από το κράτος να γίνει το
βασανιστήριο του εγκλεισμού πιο σκληρό.
Μετά την αναστολή της απεργίας πείνας τον Ιούλιο του 2022, ο Γιάννης
Μιχαηλίδης ξεκινάει εκ νέου απεργία στις 12 Μαΐου 2023 και απεργία δίψας
στις 10 Ιουνίου, αιτούμενος για μια ακόμα φορά την απελευθέρωση του,
ενάντια στη συνολικά εκδικητική μεταχείριση του κράτους. Ο Mιχαηλίδης
τιμωρείται μεταξύ άλλων επειδή διεκδίκησε την ελευθερία του. Απέδρασε
και εξεγέρθηκε ενάντια στο καθημερινό βασανιστήριο του εγκλεισμού.
Ταυτόχρονα όμως στηλίτευσε την «ιερότητα της ιδιοκτησίας» και
απαλλοτρίωσε τράπεζες. Απαλλοτρίωση, είναι μια πράξη εναντίωσης στην
εξουσία, και στην ιδιοκτησία αυτών που πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι τους
“από τα κάτω”. Μέσω αυτής αμφισβητείται πως ο μοναδικός τρόπος για
επιβίωση στο σήμερα είναι η μισθωτή εργασία. Είναι μια πράξη, που ενώ
σηματοδοτεί τόσα για το παρόν παράλληλα ανοίγει μία προοπτική για το
μέλλον. Σε μια κοινωνική και ταξική επανάσταση, παράλληλα με την ένοπλη
σύγκρουση με τους υπερασπιστές του κράτους, είναι αναγκαίο να προχωρήσει
η γενικευμένη απαλλοτρίωση των αγαθών των αφεντικών, με σκοπό την κοινή
τους χρήση με τρόπο ισότιμό από όλες και όλους ή ακόμα και την
καταστροφή τους αν κριθούν προϊόντα επίπλαστων αναγκών. Για να εγκαθιδρυθεί μια κοινωνία χωρίς ιδιοκτησία,
έχοντες και μη έχοντες πλούτο.
Η επαναστατική προοπτική, είναι σημαντικό να βρίσκεται στην σκέψη μας
και να εμπνέει την δράση μας σε περιόδους προεκλογικές όπως αυτή που
διανύουμε. Τώρα που τα κάθε λογής κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν να
ψηφίσουμε για μια «αξιόπιστη κυβέρνηση» ή για μια «δυνατή
αντιπολίτευση», είναι η στιγμή να επιτεθούμε σε κάθε εξουσία και να
εμπιστευτούμε τις δικές μας δυνάμεις. Με όλα αυτά στο νου στεκόμαστε
δίπλα στους αγώνες των κρατούμενων στον αγώνα του Γιάννη για την
απελευθέρωση του. Μέχρι την καταστροφή κάθε φυλακής και κάθε εξουσίας.
Μέχρι την αναρχία. Γιατί ο κόσμος της εξουσίας δεν βελτιώνεται μονάχα
καταστρέφεται.
Το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά
Δύναμη και αλληλεγγύη στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη από
12/5 και δίψας από 10/6 και στον Θάνο Χατζηαγγέλου που κάνει απεργία
πείνας σε αλληλεγγύη από 10/6
Αναρχική συλλογικότητα Acte
