Aπο την Αλεξανδρούπολη έως τον Περισσό να επιτεθούμε σε κράτος και παρακράτος
Το τελευταίο διάστημα έχει υπάρξει μια μεγάλη έξαρση της κρατικής και παρακρατικής βίας απέναντι στους μετανάστες–ριες.
Στις 12/8 ο μετανάστης εργάτης Σιράζ Σαφτάρ δολοφονείτε από φασίστες στον Περισσό. Παρότι στην συγκεκριμένη περιοχή έχουν συμβεί πολλές αντίστοιχες επιθέσεις την τελευταία δεκαετία, το κράτος υποστηρίζει πως ήταν ληστεία (ενώ δεν του λείπει κανένα προσωπικό αντικείμενο) για να συγκαλύψει τα ρατσιστικά κίνητρα της δολοφονίας.
Στις 23/9 πραγματοποιήθηκε ακόμα μια κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στο δάσος της Δαδιάς. Κυνηγημένοι από συνοριοφύλακες και παρακρατικές εθνικιστικές ομάδες, δεκάδες μετανάστες εγκλωβίστηκαν και βρήκαν τραγικό θάνατο μέσα στις φλόγες της πυρκαγιάς. Κατευθείαν, ξεκινά να διαχέεται από όλα τα φασιστικά-ακροδεξιά κομμάτια η αφήγηση πως «τις φωτιές τις βάζουν οι μετανάστες που λειτουργούν ως πληρωμένοι πράκτορες ξένων εχθρικών χώρων». Οργανώνονται, με πρωταγωνιστικό ρόλο φασιστών, ντόπιες ομάδες «αγανακτισμένων κατοίκων» (που ενισχύονται και από άλλες πόλεις) και ξεκινάνε πογκρόμ με αιχμαλωσίες και επιθέσεις σε μετανάστες. Ο αριθμός των τραυματιών αλλά πιθανά και δολοφονημένων δεν μπορεί να είναι γνωστός λόγω της πλήρους συγκάλυψης από το κράτος και της αορατότητας των μεταναστών-ριων. Μέσα σε αυτό την συνθήκη συντρόφισσες και σύντροφοι που δραστηριοποιούνται στην περιοχή κάλεσαν σε αντιφασιστική συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μετανάστες στο Αναγνωστήριο και κατά την διάρκεια της ομάδα φασιστών συγκεντρώθηκε και κινήθηκε απειλητικά εναντίον τους.
Σε όλα τα παραπάνω γεγονότα η στάση του κράτους και των ΜΜΕ ξεχείλιζε από υποκρισία και συγκάλυψη. Από την μια μιλούσαν για ακραίες ρατσιστικές συμπεριφορές και από την άλλη αναπαρήγαν το αφήγημα περί «ξένων εισβολέων», περί «χρησιμότητας του φράχτη του Έβρου», περί «δίκαιης αγανάκτησης των κάτοικων» κτλ. Μάλιστα Ο κρατικός μηχανισμός κατηγόρησε ως εμπρηστές τους 13 μετανάστες που απήγαγε το ρατσιστικό κάθαρμα Απόστολος Τοτά, και έδωσε το ελεύθερο στις φασιστικές ομάδες να λυντσάρουν μετανάστες/ριες σε όλη την Αλεξανδρούπολη.
Η ουσία της κρατικής διαχείρισης απέναντι στους μετανάστες/ριες είναι σταθερή ανεξαρτήτου κυβέρνησης.
Από την υποβάθμιση, εξαθλίωση, περιθωριοποίηση και εκμετάλλευση τους μέχρι την εξόντωση όσων περισσεύουν. Την ίδια ώρα που οι εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς, είναι αυτοί που υπερηφανεύονται για τις επεκτάσεις και θωρακίσεις του φράχτη στον Έβρο. Είναι αυτοί που οργανώνουν επιχειρήσεις σκούπα στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις. Είναι αυτοί που δίνουν εντολή για τις επαναπροωθήσεις και τις βυθίσεις σκαφών στο Αιγαίο και παράλληλα κάνουν τα πάντα για να το αποκρύψουν. Είναι οι ίδιοι που στηρίζουν τους πολέμους που ξεριζώνουν εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο. Η λεηλασία του επονομαζόμενου από την δύση “τρίτου κόσμου” έχει επιφέρει τεράστια κέρδη στα κράτη και στο κεφάλαιο. Η ιστορία της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής είναι γεμάτη με αιματοκυλίσματα, απαγωγές, βία, εξαθλίωση και εκμετάλλευση. Τo trafficking, οι αλλεπάλληλες στρατιωτικές συμπλοκές, η δυσπροσβασιμότητα σε βασικές ανάγκες και η παιδική εργασία, αποτελούν την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων. Η μετανάστευση αποτελεί για τους κυρίαρχους πεδίο κερδοφορίας αλλά και ιδεολογικής προπαγάνδας. Από τη μία πεδίο κερδοφορίας αφού τους προσφέρει φθηνό, αόρατο εργατικό δυναμικό, αλλά και μια πολύ επικερδής επιχείρηση (από μικρά και μεγάλα αφεντικά, μπάτσους και συνοριοφύλακες, κυκλώματα διακίνησης) που εκμεταλλεύεται τον πόνο και τη δυσμενή θέση των μεταναστών/ριων. Από τη άλλη, πεδίο ιδεολογικής προπαγάνδας, αφού, οι υποτιθέμενες απειλές είτε για πολιτιστικά, είτε για θρησκευτικά θέματα, είναι οι αφορμές για να σημάνουν κίνδυνο για την εθνική ενότητα και να καλέσουν στην επαγρύπνηση πατριωτικών και εθνικιστικών φρονημάτων.
Η άνοδος της ακροδεξιάς σε παγκόσμιο επίπεδο είναι φανερή. Από τα πρόσφατα πογκρόμ στην Κύπρο, στα φασιστικά κόμματα της Ιταλίας, την Γαλλίας, χωρών των Βαλκάνιων και της Σκανδιναβίας έως την Νότια κι Βόρεια Αμερική. Αυτή η άνοδος είναι ένα συνδυαστικό αποτέλεσμα αρκετών παραγόντων. Από την μια των δομικών χαρακτηριστικών του κράτους και του καπιταλισμού: του ρατσισμού, του εθνικισμού, του μιλιταρισμού της πατριαρχίας. Από την άλλη μιας περιόδου στην οποία ο πολεμικός ανταγωνισμός των διακρατικών μπλόκ του ΝΑΤΟ της Ρωσίας και της Κίνας βρίσκετε στα ύψη, που όλα τα κράτη ανά τον κόσμο ενισχύουν την κατασταλτική τους ισχύ στις πόλεις και στα σύνορα, που υπάρχει μεγάλη φτωχοποίηση σημαντικών κομματιών των από τα κάτω.
Απέναντι στα κυρίαρχα αφηγήματα και τις πρακτικές, ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι ένας αγώνας αντικρατικός. Ένας αγώνας ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία, για την κατάργηση των συνόρων, και των εθνών. Αναπόσπαστο κομμάτι της μάχης για την κοινωνική και ταξική επανάσταση για την αναρχία. Έτσι συνειδητά απέχουμε από δημοκρατικά τόξα που ξεπλένουν τον δολοφονικό ρόλο της ίδιας της δημοκρατίας, χωρίς καμία αυταπάτη πως οι καταδίκες των ναζί στα δικαστήρια θα συμβάλλουν στον αντιφασιστικό αγώνα. Ο σεβασμός στην νομιμότητα συνεπάγεται με ανακωχή με τον ταξικό εχθρό μας, για αυτό και την αρνούμαστε κατηγορηματικά.
Ταυτόχρονα ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι κοινός με τις μετανάστριες και τους μετανάστες, με τους Ρομά, με τα άτομα που δέχονται επιθέσεις λόγω της έμφυλης ταυτότητας τους, με όσους στοχοποιούνται ως περισσευούμενες/οι. Θέλουμε να χτίσουμε σε γειτονίες σε σχολεία στους χώρους δουλείας σχέσεις ισότιμες και να συγκρουστούμε με κράτος και φασίστες. Με δράσεις ενάντια στους μηχανισμούς καταστολής στα σύνορα( frontex, λιμενικό, μπάτσοι, στρατός), ενάντια στα σχέδια του ελληνικού κράτους, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την περαιτέρω στρατιωτικοποιήση τους. Θέλουμε να απλώσουμε τον αγώνα ενάντια στους φασιστές, με συντροφικές σχέσεις και δράσεις αλληλεγγύης σε όσες και όσους αγωνίζονται εναντίον τους σε ολόκληρη τη γη.
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας ενάντια στον στρατό. Γιατί ο ρόλος του στρατού είναι η συμμέτοχη σε διακρατικούς πολέμους, το συστηματικό κυνήγι και η δολοφονία μεταναστών/ριων στα σύνορα, είναι η στήριξη και εκπαίδευση εθνικιστικών πολιτοφυλάκων και εθνοφρουρών. Είναι ο εμποτισμός των εθνικιστικών αξίων στους φαντάρους. Είναι η ενίσχυση του αφηγήματος της εθνικής ενότητας και της άμυνας της πατρίδας που βάλλετε από «εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς».
Τέλος ο αγώνας ενάντια στον φασισμό περνάει μέσα από την επίθεση στους φασίστες. Μέσα από το μπλοκάρισμα της προσπάθειας τους να καταλάβουν δημόσιο χώρο. Τσακίζοντας τους ίδιους, τα κόμματα τους, τα γραφεία και τους συλλόγους τους, τους χρηματοδότες τους και εν τέλει τους μεγαλύτερους υποστηριχτές τους :το κράτος και το κεφάλαιο. Oσο και να ονειρεύονται την κατάκτηση του δρόμου και της εξουσίας είναι στο χέρι μας ως αντικρατικό-αντιφασιστικό κίνημα και κομμάτια των “από τα κάτω” να σταθούμε μπροστά στο δρόμο τους, να τσακίσουμε τους ίδιους και τα αιματοβαμμένα όνειρα τους.
Στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ και Μανωλάδα αν είσαι μετανάστης αυτή είναι η Ελλάδα
Αλληλεγγύη στις συντρόφισσες-ους στην Αλεξανδρούπολη
Κανένα κράτος, πατρίδα και φυλή αγώνας για επανάσταση σε ολάκερη τη γη
