Η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη
Έχουν περάσει 11 χρόνια από την δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν από τα φασιστικά καθάρματα ,μέλη της Χρυσής Αυγής, Χρήστο Στεργιόπουλο και Διονύση Λιακόπουλο.Οι δύο φασίστες έδρασαν εκείνη την μέρα στα Πετράλωνα στα πλαίσια της στρατηγικής της οργάνωσής τους. Στις 4 δεκαετίες ύπαρξής της, η Χρυσή Αυγή έχει επιτεθεί, με την ανοχή και συχνά υποστήριξη του κράτους , σε εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες: από τα πογκρόμ στον Άγιο Παντελεήμονα και ευρύτερα στο κέντρο της Αθήνας, σε καρτέρια σε εργάτες γης που ζητούσαν τα δεδουλευμένα τους στην ελληνική επαρχία . Την περίοδο της οικονομικής κρίσης η ΧΑ κατάφερε να ισχυροποιηθεί και να αυξήσει την επιρροή της, μπαίνοντας στην βουλή το 2012. Την δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν ακολούθησε αυτή του Παύλου Φύσσα λίγους μήνες μετά και του Πετρίτ Ζίφλε τo 2018.
Η φασιστική βία συνάντησε σημαντικές αντιφασιστικές απαντήσεις. Συγκρουσιακές πορείες, αντισυγκεντρώσεις ,πολύμορφες επιθέσεις, οι οποίες κατάφεραν να αναχαιτίσουν μεγάλο μέρος της φασιστικής δυναμικής. Ο αγώνας όμως ενάντια στους φασίστες είναι συνεχής.
Κρατική και παρακρατική βία απέναντι στους μετανάστες/ριες
Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε μια μεγάλη έξαρση της κρατικής και παρακρατικής βίας απέναντι στους μετανάστες/ριες.
Στις 12/8 ο Σιράζ Σαφτάρ δολοφονείτε από φασίστες στον Περισσό. Παρότι στην συγκεκριμένη περιοχή έχουν συμβεί πολλές αντίστοιχες επιθέσεις την τελευταία δεκαετία, το κράτος υποστηρίζει πως ήταν ληστεία (ενώ δεν του λείπει κανένα προσωπικό αντικείμενο) για να συγκαλύψει τα ρατσιστικά κίνητρα της δολοφονίας.
Στις 23/9 πραγματοποιήθηκε ακόμα μια κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στο δάσος της Δαδιάς . Κυνηγημένοι από συνοριοφύλακες και παρακρατικές εθνικιστικές ομάδες, δεκάδες μετανάστες εγκλωβίστηκαν και βρήκαν τραγικό θάνατο μέσα στις φλόγες της πυρκαγιάς. Κατευθείαν, ξεκινά να διαχέεται από όλα τα φασιστικά-ακροδεξιά κομμάτια η αφήγηση πως «τις φωτιές τις βάζουν οι μετανάστες που λειτουργούν ως πληρωμένοι πράκτορες ξένων εχθρικών χώρων». Οργανώνονται, με πρωταγωνιστικό ρόλο φασιστών, ντόπιες ομάδες «αγανακτισμένων κατοίκων» (που ενισχύονται και από άλλες πόλεις) και ξεκινάνε πογκρόμ με αιχμαλωσίες και επιθέσεις σε μετανάστες. Ο αριθμός των τραυματιών αλλά πιθανά και δολοφονημένων δεν μπορεί να είναι γνωστός λόγω της πλήρους συγκάλυψης από το κράτος και της αορατότητας των μεταναστ(ρι)ών.
Σε όλα τα παραπάνω γεγονότα η στάση του κράτους και των ΜΜΕ ξεχείλιζε από υποκρισία και συγκάλυψη. Από την μια μιλούσαν για ακραίες ρατσιστικές συμπεριφορές και από την άλλη αναπαρήγαν το αφήγημα περί «ξένων εισβολέων», περί «χρησιμότητας του φράχτη του Έβρου», περί «δίκαιης αγανάκτησης των κάτοικων» κτλ. Μάλιστα o κρατικός μηχανισμός κατηγόρησε ως εμπρηστές τους 13 μετανάστες που απήγαγε το ρατσιστικό κάθαρμα Απόστολος Τοτά, και έδωσε το ελεύθερο στις φασιστικές ομάδες να λυντσάρουν μετανάστ(ρι)ες σε όλη την Αλεξανδρούπολη.
Ταυτόχρονα, τον προηγούμενο μήνα πέρασε από την ΝΔ η ρύθμιση Καρίδη, με διευρυμένη στήριξη των κομμάτων του κέντρου και της αριστεράς. Η συγκεκριμένη ρύθμιση δίνει την δυνατότητα νομιμοποίησης σε μετανάστριες/ες που βρίσκονται πάνω από τρία χρόνια στην Ελλάδα με προϋπόθεση την νόμιμη εργασία. Επί της ουσίας τα κενά εργατικών χεριών στις πιο σκληρές δουλείες (κυρίως στα χωράφια της ελληνικής υπαίθρου) θα καλυφθούν από το πιο υποτιμημένο κομμάτι των από τα κάτω. Με αυτή τη ρύθμιση τα αφεντικά θα έχουν αυξημένες εξουσίες, αφού πλέον η απειλή της απόλυσης, δεν σημαίνει μόνο οικονομικό στραγγαλισμό αλλά και επιστροφή σε καθεστώς απέλασης ή εγκλεισμού σε στρατόπεδα συγκέντρωσης .Το γεγονός ότι ψηφίστηκε από ευρύ πολιτικό φάσμα δείχνει πως η ουσία της κρατικής διαχείρισης απέναντι στις μετανάστριες/ες είναι σταθερή ανεξαρτήτου κυβέρνησης.
Η μετανάστευση ως πεδίο κερδοφορίας των αφεντικών και ιδεολογικής προπαγάνδας του κράτους
Η μετανάστευση χρησιμοποιείται από τη μία ως πεδίο κερδοφορίας των αφεντικών αφού τους προσφέρει φθηνό, αόρατο εργατικό δυναμικό, αλλά και ως μια πολύ επικερδής επιχείρηση από μπάτσους, συνοριοφύλακες και κυκλώματα διακίνησης που εκμεταλλεύονται τον πόνο και τη δυσμενή θέση των μεταναστών/ριων. Από την άλλη, ως πεδίο ιδεολογικής προπαγάνδας του κράτους, αφού οι υποτιθέμενες απειλές είτε για πολιτιστικά, είτε για θρησκευτικά θέματα, είναι οι αφορμές για να σημάνουν κίνδυνο για την εθνική ενότητα και να καλέσουν στην επαγρύπνηση πατριωτικών και εθνικιστικών φρονημάτων.
Οπλισμένοι με αυτή την ιδεολογική προπαγάνδα οι κάθε λογής κυβερνώντες και εξουσιαστές είναι αυτοί που υπερηφανεύονται για τις επεκτάσεις και θωρακίσεις του φράχτη στον Έβρο. Είναι αυτοί που οργανώνουν επιχειρήσεις σκούπα στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις. Είναι αυτοί που δίνουν εντολή για τις επαναπροωθήσεις και τις βυθίσεις σκαφών στο Αιγαίο και παράλληλα κάνουν τα πάντα για να το αποκρύψουν, όπως στην περίπτωση της Πύλου και της δολοφονίας πάνω από 500 μεταναστριών/ων. Είναι οι ίδιοι που στηρίζουν τους πολέμους που ξεριζώνουν εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο.
Η λεηλασία του επονομαζόμενου από την δύση “τρίτου κόσμου” έχει επιφέρει τεράστια κέρδη στα κράτη και στο κεφάλαιο. Η ιστορία της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής είναι γεμάτη με αιματοκυλίσματα, απαγωγές, βία, εξαθλίωση και εκμετάλλευση. Τo trafficking, οι αλλεπάλληλες στρατιωτικές συμπλοκές, η δυσπροσβασιμότητα στην κάλυψη βασικών αναγκών και η παιδική εργασία, αποτελούν την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Για την άνοδο της ακροδεξιάς σε παγκόσμιο επίπεδο
Από τα πρόσφατα πογκρόμ στην Κύπρο, στα φασιστικά κόμματα της Ιταλίας, την Γαλλίας, χωρών των Βαλκάνιων και της Σκανδιναβίας έως την Νότια κι Βόρεια Αμερική η άνοδος της ακροδεξιάς, είναι ένα συνδυαστικό αποτέλεσμα αρκετών παραγόντων. Από την μια των δομικών χαρακτηριστικών του κράτους και του καπιταλισμού: του ρατσισμού, του εθνικισμού, του μιλιταρισμού, της πατριαρχίας. Από την άλλη μιας περιόδου, στην οποία ο πολεμικός ανταγωνισμός των διακρατικών μπλοκ του ΝΑΤΟ, της Ρωσίας και της Κίνας βρίσκετε στα ύψη, που όλα τα κράτη ανά τον κόσμο ενισχύουν την κατασταλτική τους ισχύ στις πόλεις και στα σύνορα, που αυξάνουν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς τους και που δημιουργούν ένα φιλοπόλεμο κλίμα.
Για τον αντιφασιστικό αγώνα
Απέναντι στα κυρίαρχα αφηγήματα και πρακτικές, ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι ένας αγώνας αντικρατικός . Ένας αγώνας ενάντια στο κεφάλαιο και κάθε εξουσία, για την κατάργηση των συνόρων και των εθνών. Αναπόσπαστο κομμάτι της μάχης για την κοινωνική και ταξική επανάσταση για την αναρχία. Έτσι συνειδητά απέχουμε από δημοκρατικά τόξα που ξεπλένουν τον δολοφονικό ρόλο της ίδιας της δημοκρατίας, χωρίς καμία αυταπάτη πως οι καταδίκες των ναζί στα δικαστήρια θα συμβάλλουν στον αντιφασιστικό αγώνα. Ο σεβασμός στην νομιμότητα συνεπάγεται με ανακωχή με τον ταξικό εχθρό μας, για αυτό και την αρνούμαστε κατηγορηματικά.
Ταυτόχρονα, ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι κοινός με τις μετανάστριες και τους μετανάστες, με τους Ρομά, με τα άτομα που δέχονται επιθέσεις λόγω της έμφυλης ταυτότητας τους, με όσους στοχοποιούνται ως περισσευούμενες/οι. Με δράσεις ενάντια στους μηχανισμούς καταστολής στα σύνορα ( frontex, λιμενικό, μπάτσοι, στρατός), αλλά και παντού.
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας ενάντια στον στρατό. Γιατί ο ρόλος του στρατού είναι η συμμέτοχη σε διακρατικούς πολέμους, το συστηματικό κυνήγι και η δολοφονία μεταναστών/ριων στα σύνορα, είναι η στήριξη και εκπαίδευση εθνικιστικών πολιτοφυλάκων και εθνοφρουρών. Είναι ο εμποτισμός των εθνικιστικών αξίων στους φαντάρους. Είναι η ενίσχυση του αφηγήματος της εθνικής ενότητας και της άμυνας της πατρίδας που βάλλετε από «εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς».
Τέλος, ο αγώνας ενάντια στον φασισμό περνάει μέσα από την επίθεση στους φασίστες. Μέσα από το μπλοκάρισμα της προσπάθειας τους να καταλάβουν δημόσιο χώρο. Τσακίζοντας τους ίδιους, τα κόμματα τους, τα γραφεία και τους συλλόγους τους, τους χρηματοδότες τους και εν τέλει τους μεγαλύτερους υποστηριχτές τους :το κράτος και το κεφάλαιο. Όσο και να ονειρεύονται την κατάκτηση του δρόμου και της εξουσίας είναι στο χέρι μας, ως αντικρατικό-αντιφασιστικό κίνημα και κομμάτι των “από τα κάτω” να σταθούμε μπροστά στο δρόμο τους, να τσακίσουμε τους ίδιους και τα αιματοβαμμένα όνειρα τους.
Στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ και Μανωλάδα αν είσαι μετανάστης αυτή είναι η Ελλάδα
Κανένα κράτος, πατρίδα και φυλή αγώνας για επανάσταση σε ολάκερη τη γη
