Kάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για την διοργάνωση κεντρικής πορείας και δράσεων για τον ένα χρόνο από την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στην Πύλο | Παρασκευή 17/5 στις 18:30 στo Θεατράκι Λόφου Στρέφη
Ένα χρόνο πριν, τα ξημερώματα της Τετάρτης 14/6/2023, πραγματοποιήθηκε ακόμα μια κρατική-καπιταλιστική δολοφονία ανοιχτά της Πύλου, με εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες/ριες, όταν βυθίστηκε αλιευτικό σκάφος που τους μετέφερε από την Λιβύη. Μια κρατική-καπιταλιστική δολοφονία που έρχεται να προστεθεί στην τεράστια μαύρη λίστα των νεκρών στον Έβρο και στο Αιγαίο. Από τους 59 νεκρούς στην κρατική/καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, στους δεκάδες δολοφονημένους εργάτες στα εργασιακά κάτεργα και στους εκατοντάδες νεκρούς και στοιβαγμένους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μετανάστες/ριες, είναι ξεκάθαρο ότι οι ζωές των “από τα κάτω” ήταν, είναι και θα είναι αναλώσιμες.
Οι μετανάστριες και μετανάστες αγωνίζονται απέναντι σε μια αβίωτη καθημερινότητα που βιώνουν από την στιγμή που πατάνε το πόδι τους στο ελληνικό κράτος. Από την υποβάθμιση, εξαθλίωση, περιθωριοποίηση και εκμετάλλευση τους μέχρι την εξόντωση όσων περισσεύουν. Τo ελληνικό κράτος, όπως και κάθε κράτος, εφαρμόζει μια κατασταλτική στρατηγική απέναντι στους μετανάστες/ριες. Μια στρατηγική που παραμένει σταθερή ανεξαρτήτου κυβέρνησης. Με επιχειρήσεις σκούπα στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις. Με επαναπροωθήσεις και βυθίσεις σκαφών στο Αιγαίο με επεκτάσεις και θωρακίσεις του φράχτη στον Έβρο. Στις 10 Απριλίου συνυπόγραψε το νέο σύμφωνο μετανάστευσης της ΕΕ που εντείνει σε όλα τα επίπεδα την επίθεση στις μετανάστριες-ες. Ταυτόχρονα στηρίζει τους πολέμους που ξεριζώνουν εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο. Τα τελευταία 2 χρόνια ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια μετανάστες-ριες και έχει φέρει σε σύγκρουση δύο μεγάλα διακρατικά μπλόκ: από την μια το ουκρανικό κράτος με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (με το ελληνικό κράτος να πρωτοστατεί σε πρωτοβουλίες για κυρώσεις στην Ρωσία και αποστολή όπλων στην Ουκρανία) και από την άλλη το ρώσικο κράτος. Κάθε πλευρά επιχειρεί να βγει κερδισμένη σε στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο στην κούρσα για την παγκόσμια κυριαρχία. Ταυτόχρονα με αυτόν τον πόλεμο τους τελευταίους 7 μήνες συντελείται μια πρωτοφανής σφαγή στην Παλαιστίνη, από το Ισραηλινό κράτος που χρησιμοποιώντας ως αφορμή τα γεγονότα της 7ης Οκτώβρη εξαπολύει μια άνευ προηγούμενου επιχείρηση για τον εκτοπισμό και την εξόντωση των παλαιστίνιων με ασταμάτητους βομβαρδισμούς και χερσαίες επιχειρήσεις. Σε όλη αυτή την περίοδο έχει την σταθερή υποστήριξη των κρατών της Δύσης με οπλικά συστήματα και πολιτική κάλυψη. Επιπλέον ΝΑΤΟ και η ΕΕ προχώρησαν σε εκστρατεία στην ερυθρά θάλασσα εναντίον των Χουθι με σημαντικά πλήγματα για τους από τα κάτω στην Υεμένη. Το ελληνικό κράτος έχει ιδιαίτερα αναβαθμισμένο ρόλο σε αυτήν την σύγκρουση με το στρατηγείο επιχειρήσεων της ΕΕ να εδρεύει στην Νατοϊκή βάση της Λάρισας και ταυτόχρονα με την αποστολή πολεμικού πλοίου του στην περιοχή.
Η λεηλασία του επονομαζόμενου από την δύση “τρίτου κόσμου” έχει επιφέρει τεράστια κέρδη στα κράτη και στο κεφάλαιο. Η ιστορία της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής είναι γεμάτη με αιματοκυλίσματα, απαγωγές, βία, εξαθλίωση και εκμετάλλευση. Τo trafficking, οι αλλεπάλληλες στρατιωτικές συμπλοκές, η δυσπροσβασιμότητα σε βασικές ανάγκες και η παιδική εργασία, αποτελούν την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων. Η μετανάστευση αποτελεί για τους κυρίαρχους πεδίο κερδοφορίας αλλά και ιδεολογικής προπαγάνδας. Από τη μία πεδίο κερδοφορίας αφού τους προσφέρει φθηνό, αόρατο εργατικό δυναμικό, αλλά και μια πολύ επικερδής επιχείρηση (από μικρά και μεγάλα αφεντικά, μπάτσους και συνοριοφύλακες, κυκλώματα διακίνησης) που εκμεταλλεύεται τον πόνο και τη δυσμενή θέση των μεταναστών/ριων. Από τη άλλη, πεδίο ιδεολογικής προπαγάνδας, αφού, οι υποτιθέμενες απειλές είτε για πολιτιστικά, είτε για θρησκευτικά θέματα, είναι οι αφορμές για να σημάνουν κίνδυνο για την εθνική ενότητα και να καλέσουν στην επαγρύπνηση πατριωτικών και εθνικιστικών φρονημάτων.
Απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα οι μετανάστες και μετανάστριες αντιστέκονται. Στις 26 Φεβρουαρίου φυλακισμένοι μετανάστες στο κέντρο κράτησης Κορίνθου ξεκίνησαν απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κράτησή τους και απαιτώντας την απελευθέρωσή τους. Για να σπάσει την αντίσταση τους, το κράτος τους έχει επαναλαμβανόμενα απειλήσει, έχει πάρει τα κινητά τους και έχει μεταφέρει αρκετούς από αυτούς σε άλλα κέντρα κράτησης (Προ.κε.κα) όπως στην Αμυγδαλέζα και στη Δράμα, βάζοντας κάποιους στην απομόνωση και καταστέλλοντας βίαια εσωτερικές διαμαρτυρίες. Σε πείσμα της κρατικής καταστολής ο αγώνας τους συνεχίζεται και μάλιστα τις τελευταίες μέρες εντείνεται. Τα άτομα που συμμετέχουν στην απεργία πείνας όλο και αυξάνονται.
Η αλληλεγγύη στους/ις μετανάστ(ρι)ες περνά μέσα από το πόλεμο σε κάθε μορφή πατριωτισμού, εθνικισμού, ρατσισμού, μιλιταρισμού. Μέσα από τη σύγκρουση, με το κράτος, τους προστάτες του, τις φασιστικές εφεδρείες, και το κεφάλαιο. Αγωνιζόμαστε με προοπτική κοινών αγώνων ντόπιων μεταναστών/ριων, απέναντι σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και εξουσίας. Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα και έθνη. Για ένα κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας. Για την αναρχία.
Ενάντια σε έθνη, στρατούς και πατρίδες αγώνες για επανάσταση σε ολόκληρη την γη
Αλληλεγγύης στους μετανάστες απεργούς πείνας από 22/3 στο κέντρο κράτησης Κορίνθου
