Αλληλεγγύη στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου, σε όσες καταλήψεις βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, και σε όσους/ες διώκoνται για υποθέσεις του ΕΜΠ
Τα κράτη και ο καπιταλισμός έχουν σαν βασικό τους πυλώνα αναπαραγωγής και ύπαρξης την ιδιοκτησία. Ανεξαρτήτως κυβέρνησης, πάγια κρατική στρατηγική είναι η προσπάθεια να ξεριζωθεί κάθε τι που εναντιώνεται και απειλεί τον καλοστημένο σάπιο κόσμο τους. Οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι διώξεις συντροφιών και η αστυνομική βία είναι μερικά από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι εξουσιαστές προς αυτή την κατεύθυνση. Από τον Αύγουστο 2023 μέχρι και σήμερα το κράτος έχει εξαπολύσει ένα νέο κύμα εκκενώσεων στα σπίτια του αγώνα με δεκάδες εκκενώσεις καταλήψεων. Αυτή η προσπάθεια του κράτους βρήκε μπροστά της τη σθεναρή αντίσταση και αντεπίθεση του κινήματος αλληλεγγύης. Μαζικές πορείες και πολλές ανακαταλήψεις, χτίσανε αναχώματα σε αυτήν την επέλαση, με πολλές καταλήψεις να βρίσκονται πάλι στα “χέρια” του κινήματος.
Η περίπτωση του πολυτεχνείου
Τον τελευταίο ένα χρόνο οι δύο διαδοχικές διοικήσεις του ΕΜΠ, έχουν εξαπολύσει μια έντονη κατασταλτική πολιτική. Η εισβολή και η στρατοπέδευση κάθε λογής μπάτσου στο campus, το κλείδωμα, τα lock out και η εκκένωση κατειλημμένων χώρων στο Κάτω πολυτεχνείο, οι 5 εκκενώσεις του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού πολυτεχνείου, τα πειθαρχικά για διαγραφές φοιτητ(ρι)ών, οι μηνύσεις και οι αγωγές για υπέρογκα χρηματικά ποσά σε αγωνιστές/ριες, το σβήσιμο των πολιτικών συνθημάτων και το κατέβασμα πολιτικού υλικού, συνθέτουν την αυταρχική πολιτική που στοχεύει να απονεκρώσει το πανεπιστήμιο και να διαχύσει ένα κλίμα φόβου. Κάθε αγωνιζόμενο υποκείμενο που εναντιώνεται στην αποστείρωση των πανεπιστημίων, στην αποπολιτικοποίησή τους και την πλήρη ευθυγράμμισή τους με την αγορά εργασίας, τη βιομηχανία όπλων και ελέγχου θα έχει να αντιμετωπίσει το μένος της καταστολής. Η διοίκηση του ΕΜΠ, σε αγαστή συνεργασία με καθεστωτικά μέσα, χτίζει όλους αυτούς τους μήνες μια εικόνα, στην οποία αγωνιστές και αγωνίστριες παρουσιάζονται σαν το απόλυτο κακό και τα campus αποτελούν “χώρους ανομίας”. Όλα αυτά δεν είναι παρά η απαραίτητη επικοινωνιακή πολιτική που θα μπορέσει να προετοιμάσει την κοινωνική αποδοχή για το πανεπιστήμιο που ονειρεύονται, το οποίο θα διαγράψει κάθε αγώνα, κάθε διεκδίκηση, κάθε ανάχωμα στην κρατική και καπιταλιστική επέλαση.
Οι διώξεις και οι στοχοποιήσεις δεν σταματούν εκεί, διάφοροι καθηγητές, πρώην/νυν πρυτάνεις και κοσμήτορες έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία αγωγών σε φοιτητ(ρι)ες αλλά και μηνύσεις κατά αγνώστων, διεκδικώντας υπέρογκες αποζημιώσεις για σπρέι σε τοίχους, για παρεμβάσεις σε μαθήματα και καταλήψεις σχολών. Ότι μπορούν να στηρίξουν νομικά επιστρατεύεται, ώστε να προκύψουν διώξεις και πειθαρχικά. Δεκάδες φοιτητ(ρι)ές και αλληλέγγυος κόσμος βρίσκονται αντιμέτωπες/οι με δικαστήρια, διαγραφές, αποκλεισμούς από την εξεταστική και πρόστιμα. Τέλος, η απόλυση του συμβασιούχου εργαζομένου στο ΕΚΠΑ, επειδή συμμετείχε σε συμβολική κινητοποίηση στην Πανεπιστημιούπολη, στο πλαίσιο των μεγάλων κινητοποιήσεων ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων δίνουν τον τόνο της κατασταλτικής τους εκστρατείας.
Τους τελευταίους μήνες ένας νέος κύκλος εκκενώσεων έχει ξεκινήσει, έπειτα και από το τελεσίγραφο Χρυσοχοϊδη για εκκένωση των καταλήψεων μέχρι το τέλος τους καλοκαιριού. Η εκκένωση του στεκιού Primavera, η εκκένωση και οι συλλήψεις στην κατάληψη της Νομικής σε αλληλεγγύη στους/ις από τα κάτω της Παλαιστίνης, η κατεδάφιση του στεκιού Μαθηματικού και Γεωλογικού στο ΑΠΘ, η εκκένωση του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Πολυτεχνείου στα Χανιά, οι 4 εκκενώσεις του Utopia και η κατασταλτική επιχείρηση στην κατάληψη Παραρτήματος στην Πάτρα αποτελούν την ηχηρή εκκίνηση αυτού του σχεδιασμού. Στην Αθήνα μόνο τον τελευταίο μήνα έχει πραγματοποιηθεί εκκένωση των Ζιζανίων, κατεδάφιση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου, η εισβολή στην κατάληψη Εξωστρεφή, επιθέσεις και συλλήψεις στην κοινότητα των κατειλημμένων Προσφυγικών.
Η καταστολή των εγχειρημάτων έχει στόχο να επιτεθεί στην αδιαμεσολάβητη δράση, να παύσει η αλληλεπίδρασή τους με τα κινήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη και πιο πέρα, να περιοριστεί η ίδια η κατάληψη ως πρακτική ενάντια στον κόσμο της ιδιοκτησίας. Για τον σκοπό αυτό, οι επεμβάσεις εκκένωσης των καταλήψεων προβάλλονται ως αντικοινωνικοί χώροι, εκεί που περιθωριακά έως και «εγκληματικά στοιχεία» απειλούν την ομαλή ροή της καθημερινότητας και το «κοινό καλό». Οι επιθέσεις σε χώρους εντός πανεπιστημίων στοχεύουν οι χώροι αυτοί να πάψουν να αποτελούν εστίες κοινωνικοποίησης-πολιτικοποίησης πέρα από θεσμικές και κομματικές οδούς, να υπάρχει απόλυτη σιγή απέναντι στα κρατικά-επιχειρηματικά πρότζεκτ που τρέχουν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος. Να ξεχάσουμε πριν μάθουμε. Να γκρεμίσουμε πριν χτίσουμε. Paul Robin
Aγωνιζόμαστε ενάντια στην πειθάρχηση, τον έλεγχο, την καταστολή, την ταξική εκμετάλλευση. Επιδιώκουμε κοινούς αγώνες εντός των πανεπιστημίων με τις εργαζόμενες/ους που συχνά είναι αόρατες, τις φοιτήτριες/ες, τις καθαρίστριες, τους μεταπτυχιακούς και διδάκτορες, τους μάγειρες και όλες/όλους αυτές που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και καταπίεσης από κράτος και αφεντικά. Επιδιώκουμε όλα τα κομμάτια των από τα κάτω να αγωνίζονται σε κάθε πτυχή της ζωής τους ενάντια στον υπάρχον κόσμο. Κανένας σύντροφος-ισσα δεν θα μείνει μόνος και μόνη στην επίθεση του κράτους, μέσω της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης και του αγώνα, με πορείες, συγκρούσεις θα πάρουμε πίσω όσες καταλήψεις και αν εκκενώσουν. Μπροστά στην σιγή νεκροταφείου που θέλουν να απλώσουν απαντάμε ακόμα πιο μαχητικά μέχρι το γκρέμισμα του υπάρχοντος μέχρι την αναρχία.
10, 100, 1000ΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΗΛΛΗΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΖΙΖΑΝΙΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟ ΤΟΥ ΕΚΠΑ
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΥΤΕ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
αναρχική συλλογικότητα Acte
acte.espivblogs.net /acte@riseup.net
