Όλες,όλοι όλα στη γενική απεργία την Τετάρτη 20 Νοέμβρη
Η εποχή που διανύουμε, είναι μια περίοδος οξυμένης οικονομικής κρίσης, αστάθειας και παγκόσμιας στρατιωτικής ανάφλεξης. Η Ευρωπαϊκή ένωση βυθίζεται στη ύφεση, ενώ η ακρίβεια και ο πληθωρισμός καλπάζουν. Στον ελλαδικό χώρο, οι οικονομικές πολιτικές των κυβερνήσεων και η κόπωση από την 15χρονη πλέον οικονομική κρίση, γονατίζουν επιπλέον την κοινωνική βάση. Η κατακόρυφη αύξηση σε τιμές βασικών προϊόντων, καυσίμων και ενοικίων καθιστούν πολύ δύσκολη τη διαβίωση και εντείνουν την φτωχοποίηση.
Ταυτόχρονα, λαμβάνει χώρα μια αναδιάταξη του παγκόσμιου γεωπολιτικού χάρτη, νέες και παλιές συμμαχίες κρατών σχηματοποιούνται και διεκδικούν επιμέρους οικονομικές ζώνες και αγορές. Ο πόλεμος στη Ουκρανία, συνεχώς κλιμακώνεται με καταστροφικές συνέπειες και εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Οι απειλές για περαιτέρω κλιμάκωση και χρήση ακόμα και πυρηνικών όπλων, αναδεικνύουν με εμφατικό τρόπο ότι το καπιταλιστικό σύστημα διανύει μια οξεία κρίση και αστάθεια που θα αιματοκυλήσει ολόκληρη την υφήλιο. Παράλληλα, στη Μέση Ανατολή το ισραηλινό κράτος διεξάγει μια άνευ προηγουμένου γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού καθώς και στρατιωτική εισβολή στον νότιο Λίβανο, ενώ η αντιπαράθεση Ισραήλ-Ιραν έχει περάσει σε μια νέα φάση κατακόρυφης κλιμάκωσης. Τέλος, οι αντεγκλήσεις και οι εντάσεις στην κορεατική χερσόνησο και γύρω από την Ταϊβάν προμηνύουν μόνο περεταίρω στρατιωτικοποίηση, πόλεμο και θάνατο.
Κράτος και αφεντικά αντιλαμβάνονται τους από τα κάτω σαν αναλώσιμες και αναλώσιμους. Οι ζωές των εργατών/ριων συνθλίβονται ακόμα περισσότερο στους υπερεντατικούς ρυθμούς, στα εξαντλητικά ωράρια και οι εργατικές δολοφονίες αποτελούν καθημερινότητα. Μόνο φέτος η λίστα με τους νεκρούς εργάτες/τριες, έχει φτάσει στα ύψη ξεπερνώντας για άλλη μια φορά τα αρνητικά «ρεκόρ» των προηγούμενων χρόνων. Πέρα από την λεηλασία στους χώρους δουλείας, οι από τα πάνω συνειδητά αδιαφορούν για τις δολοφονίες στις ράγες των τρένων, στους διαδρόμους των νοσοκομείων, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών-ριων. Το μόνο για το οποίο «πενθούν» είναι για την πτώση των κερδών τους, την πτώση της αξίας των μετοχών τους, την αμφισβήτηση της εξουσίας τους. Για αυτό φροντίζουν να στέλνουν συνεχώς μηνύματα μέσω του κατασταλτικού μηχανισμού πως όποιος-α τους αμφισβητεί θα έχει συνέπειες.
Στην ολοένα εντεινόμενη θανατοπολιτική του κράτους και των αφεντικών, οι μόνες απαντήσεις που αποτελούν αναχώματα, είναι αυτές που δίνονται στον δρόμο του αγώνα. Η λογική της παραίτησης, της ανάθεσης και της αναμονής κάποιου νέου «σωτήρα» και μιας αλλαγής στην κρατική διαχείριση είναι καταστροφική. Όσο υπάρχει κράτος τόσο θα υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση και το αίμα των από τα κάτω θα συνεχίσει να χύνεται. Όσο υπάρχει υποχώρηση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, όσο μπαίνουμε στα καλούπια της αστικής νομιμότητας, τόσο οι ισχυροί θα ενισχύουν τη θέση τους. Όσο οι επιμέρους αγώνες μένουν διασπασμένοι και δεν ενώνονται σε μια κοινή εξεγερσιακή και επαναστατική προοπτική τόσο θα μπορούν να μας διαχωρίζουν, να μας χτυπούν τμηματικά και να πετυχαίνουν «εύκολες» νίκες.
Είναι στο χέρι μας να ανατρέψουμε αυτή την συνθήκη. Να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να απαντήσουμε με αδιαμεσολάβητους, οριζόντιους και μαχητικούς αγώνες. Να διαχύσουμε τον αντικρατικό λόγο και να εντείνουμε τη δράση, να διεκδικήσουμε μαχητικά και αδιαπραγμάτευτα τον δρόμο και να οξύνουμε την επίθεση ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά, τους φασίστες. Να ενδυναμώσουμε τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση, την πατριαρχία, τον ρατσισμό, κάθε μορφή εγκλεισμού, την λεηλασία της φύσης και των μη ανθρώπινων ζώων. Να ανοίξουμε νέες καταλήψεις και να πάρουμε πίσω τις παλιές. Να συγκροτήσουμε ένα επαναστατικό αναρχικό κίνημα που θα τολμήσει να έρθει σε γενικευμένη σύγκρουση με τον κόσμο της εξουσίας, που μας πνίγει με την μπότα της βαρβαρότητας.
Σε αυτόν τον αγώνα συμμετείχε και ο αναρχικός σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης, ο οποίος έπεσε νεκρός στις 31 Οκτωβρίου, ύστερα από έκρηξη μηχανισμού στους Αμπελόκηπους. Ο Κυριάκος θα είναι πάντοτε στις καρδιές μας, και στις καρδίες κάθε ανθρώπου που αρνείται να σκύψει το κεφάλι, που αρνείται να ενσωματωθεί στο υπάρχον κόσμο, που αγωνίζεται. Σε κάθε συγκρουσιακή πορεία, σε κάθε συγκέντρωση/μικροφωνική, μέσα στις φωτιές που θα καταστρέψουν τον κόσμο της εξουσίας και θα απλώσουν την κοινωνική επανάσταση σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Μπορεί οι εχθροί μας να φαντάζουν άτρωτοι, ισχυροί και παντοδύναμοι πίσω από τους καλογυαλισμένους στρατούς τους και την υπέρμετρη αλαζονεία τους, ξεχνάνε όμως πως δεν είναι ανίκητοι. Αν βασιστούμε στην συντροφικότητα και την αλληλεγγύη πολλές φορές το αδύνατο γίνεται δυνατό. Έχουμε το δίκιο και θα αγωνιζόμαστε με κάθε δύναμη μας, ενάντια σε αυτό το άδικο και βαθιά παρηκμασμένο σύστημα. Αρκεί να πιστέψουμε ξανά στις δυνάμεις μας και να αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Για την Αναρχία.
Ο Κυριάκος ζει στη καρδιά του κάθε αγωνιστή.
Δύναμη και αλληλεγγύη στους διωκομένους συντρόφους-ισσες Μαριάννα Μ., Δήμητρα, Δημήτρη και Νίκο Ρ.
Αλληλεγγύη στις Παλαιστίνιες-ους που μάχονται για γη και ελευθερία.
Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών-πόλεμο στον πόλεμο των κυρίαρχων.
Κοινωνικός και ταξικός πόλεμος ενάντια σε κράτος, αφεντικά, φασίστες.
Αναρχική συλλογικότητα Acte
acte@riseup.net/acte.espivblogs.net
