Τετάρτη 5/3 στις 19.00 όλες/όλοι/όλα Συντάγμα |Δεν ξεχνάμε-δεν συγχωρούμε…
Ήταν βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου 2023 όταν δύο τρένα, το ένα επιβατικό ιδιοκτησία της Hellenic Train και το άλλο εμπορικό, συγκρούστηκαν. Οι νεκροί και οι τραυματίες ήταν δεκάδες. Τα αίτια της σύγκρουσης εκείνης της βραδιάς ξεκινούν χρόνια πριν. Ένα σιδηροδρομικό δίκτυο ήδη παρατημένο από το κράτος περνά στα χέρια ιδιωτικής εταιρίας σε εξευτελιστική τιμή. Εργαζόμενοι σε ωράρια λάστιχο, εκπαιδεύονται σε ελάχιστο χρόνο, για να μπορέσουν να στελεχώσουν βάρδιες μιας εταιρίας που επιλέγει να δουλεύει με χειροκίνητες ρυθμίσεις κυκλοφορίας. Συνδικαλιστικά όργανα που όταν απεργούσαν καταγγέλλοντας τη κατάσταση του σιδηροδρόμου και τις συνθήκες εργασίας είτε καταστέλλονταν, είτε οι απεργίες τους κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη. Και πριν καλά καλά παγώσει το αίμα των νεκρών, οι κρατικές γλώσσες εξαπέλυσαν την κρατική προπαγάνδα, επιστρατεύοντας όλα τα διαθέσιμα μέσα (ΜΜΕ, δικαστήρια), προκειμένου να μηδενίσουν τις ευθύνες του κράτους και του κεφαλαίου, για να κουκουλωθεί και να συγκαλυφθεί άλλη μια δολοφονία, ορίζοντάς τη ως ανθρώπινο λάθος. Να «αποκατασταθεί το πεδίο» με τόνους χώματος, να εξοβελιστούν οι ενδείξεις για ύπαρξη αρωματικών υδρογονανθράκων (τολουόλιο, ξυλόλιο, βενζόλιο) σε θεωρίες συνομωσίας, να προστατευτούν οι ηθικά και πολιτικά υπεύθυνοι πίσω από το πέπλο της κακιάς στιγμής. 2 χρόνια μετά η κοινωνική οργή μεγεθύνεται, 2 χρόνια μετά πλατιά κοινωνικά κομμάτια πέρα από τη κυρίαρχη προπαγάνδα κατεβαίνουν στο δρόμο βιώνοντας το πως κράτος και κεφάλαιο μας θεωρούν αναλώσιμες.
Η απεργία στις 28 Φεβρουαρίου 2025 ήταν η μαζικότερη απεργιακή συγκέντρωση των τελευταίων δεκαετιών, σε εκατοντάδες πόλεις σε όλον τον κόσμο οι πλατείες και οι δρόμοι πλημμύρισαν. Εργασιακοί χώροι έκλεισαν ή υπολειτούργησαν, κινητοποιήσεις απλώθηκαν στις φυλακές ανά τον ελλαδικό χώρο. Φωνές ενώθηκαν, ματιές γεμάτες δάκρυα και οργή συναντήθηκαν με μία κοινή σκέψη και υπόσχεση, αυτή η κρατική και καπιταλιστική δολοφονία να μην ξεχαστεί, να μην γίνει άλλη μια καθημερινή είδηση. Από τα συνθήματα ενάντια στους υπεύθυνους της σύγκρουσης και προσπάθειας συγκάλυψης των Τεμπών, τα πανό, τα τρικάκια, τα κείμενα, το τσάκισμα των φασιστών που επιδίωξαν να εμφανιστούν στις συγκεντρώσεις, τις πέτρες, τις σημαίες, τις μολότοφ η καθεμία, με κάθε μέσο αγώνα τράβηξε μια γραμμή. Μια γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται και στον κόσμο που αντιδρά, στον κόσμο που αγωνίζεται, στον κόσμο που επιδιώκει ίσως και για πρώτη φορά να αντισταθεί.
Τις προηγούμενες μέρες από την απεργία στις 28 Φλεβάρη κράτος, αφεντικά, κόμματα και ΜΜΕ επιδίωξαν για ακόμη μια φορά να σπείρουν κλίμα τρομοκρατίας σε σχέση με τις συγκεντρώσεις. Εξαπολύοντας κάθε λογής ρουφιάνο της κρατικής ασφάλειας προέβησαν σε δεκάδες προληπτικές προσαγωγές που οδήγησαν σε πολύωρες κρατήσεις στα κεντρικά της ΓΑΔΑ και συλλήψεις, εισέβαλαν στην κατάληψη Παραρτήματος στην Πάτρα, αλλά και στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω. Και όταν ο κόσμος επέστρεψε το ελάχιστο κομμάτι βίας που δέχεται καθημερινά με συγκρούσεις που κράτησαν πολλές ώρες, έσπευσαν να μιλήσουν για προβοκάτορες και να ζητήσουν συλλήψεις, διαπομπεύσεις και κάθε λογής κατασταλτικό μέσο. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω οι δεκάδες συλλήψεις που στην πλειοψηφία τους αναβαθμίστηκαν σε κακουργηματικές διώξεις.
Ο φόβος στους εξουσιαστές είναι έντονος και ξεκάθαρος το τελευταίο διάστημα. Για αυτό και οξύνεται η καταστολή . Οι τεράστιες και δυναμικές πορείες και συγκεντρώσεις στις 26/1 και στις 28/2 για την κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, αποτυπώνουν μια βαθιά κρίση πολιτικής νομιμοποίησης του συστήματος και δημιουργούν νέες προοπτικές για αδιαμεσολάβητους και μαχητικούς αγώνες ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά. Κανένα κόμμα δεν φαίνεται να μπορεί να εγκλωβίσει τους από τα κάτω που βγαίνουν στον δρόμο, να τους ενσωματώσει και να εμφανιστεί ως μια ισχυρή αντιπολίτευση που θα στείλει τον κόσμο από τον δρόμο στις κάλπες και από εκεί σπίτι του. Και αυτό είναι σοβαρό ζήτημα για το σύστημα. Η τόσο έντονη προβοκατορολογία αποτυπώνει την σύμπνοια του συνόλου του επίσημου κομματικού συστήματος (από την αριστερά έως την άκρα δεξιά) στο να μην υπάρξει ένας νέος κύκλος μαχητικών αγώνων αλλά να εκτονωθεί η ένταση, με ειρηνικές διαμαρτυρίες και οι μάχες στον δρόμο να αντικατασταθούν από κοινοβουλευτικές κόντρες στην αίθουσα της Βουλής.
Είναι κρίσιμο να επιμείνουμε μαχητικά στον δρόμο. Με μαζικές και συγκρουσιακές πορείες και συγκεντρώσεις, με απεργίες για να παραλύσουμε την παραγωγή και να απλώσουμε τον αγώνα στους χώρους δουλειάς. Με καταλήψεις διαρκείας σε σχολεία και σχολές. Η λογική της παραίτησης από τον δρόμο, της ανάθεσης και αναμονής κάποιου νέου «σωτήρα» και μιας αλλαγής στην κρατική διαχείριση είναι καταστροφική. Όσο υπάρχει κράτος, τόσο θα υπάρχει εξουσία και εκμετάλλευση. Όσο υπάρχει ενσωμάτωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, όσο μπαίνουμε στα καλούπια του σεβασμού της νομιμότητας, τόσο οι ισχυροί θα επεκτείνουν τις καταπιέσεις τους. Ο κόσμος της εξουσίας που εκτοπίζει, που ορίζει και συντηρεί διαχωρισμούς (έμφυλους, φυλετικούς, σεξουαλικότητας), που καταπιέζει, που δολοφονεί σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, στα σύνορα, στους δρόμους δεν αλλάζει, ούτε διορθώνεται. Ο κόσμος αλλάζει μέσα από τις καθημερινές μας μάχες, την δημιουργία επαναστατικών κινημάτων . Όταν οι από τα κάτω πιστέψουν στις δυνάμεις τους, από τις ματωμένες απεργίες που ένοπλα διεκδικήσαν και κατέκτησαν το 8ωρο, στα οδοφράγματα στην Ισπανία το `36 και την Γαλλία το `1871, μέχρι την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μέσα από τους μαζικούς ακηδεμόνευτους αγώνες που η ατομική υπέρβαση συναντά και ενισχύει την συλλογική, η εξουσία του κράτους κλονίζεται. Όταν η οικειοποίηση κάθε μέσου αγώνα από κάθε αγωνιζόμενο υποκείμενο συναντά το ίδιο το δίκιο του αγώνα, έρχεται η στιγμή που το μίσος για την αδικία συναντά την αλληλεγγύη. Τη στιγμή που θα σταθούμε μπροστά από τους στρατούς τους, η μία δίπλα στο άλλο και θα ξέρουμε βαθιά μέσα μας, ότι μπορούμε να τους καταστρέψουμε και θα τους καταστρέψουμε.
Μέσω της συντροφικότητας και αλληλεγγύης, κανένα συντρόφι δεν θα μείνει μόνο απέναντι στην κρατική καταστολή. Οι αγώνες του σήμερα να δυναμώσουν, μέχρι την καταστροφή του υπάρχοντος και την οικοδόμηση μιας άλλης ζωής. Για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία.
Τα θέλουμε όλα για όλους/ες\α ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και εξουσιαστικές σχέσεις
Απεργίες διαρκείας-Συγκρούσεις-Απαλλοτριώσεις-Σαμποτάζ
Στα σύνορα, στα τρένα, στους δρόμους, στα νοσοκομεία… Κράτος και κεφάλαιο κάνουν δολοφονία.
2 χρόνια από την κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη.
Δεν ξεχνάμε-δεν συγχωρούμε.
Κάτω τα ξερά σας από τα συντρόφια μας- Άμεση απελευθέρωση στα συλληφθέντα από την απεργιακή συγκέντρωση της 28ης Φεβρουαρίου
Αναρχική συλλογικότητα Acte
acte@riseup.net/acte@espivblogs.net
