Στις 10 Μαρτίου 2010 ο αναρχικός σύντροφος Λάμπρος Φούντας πέφτει νεκρός ,κατά τη διάρκεια ένοπλης συμπλοκής με τη αστυνομία στη Δάφνη. Ο Λάμπρος Φούντας έπεσε μαχόμενος σε προπαρασκευαστική δράση του Επαναστατικού Αγώνα, στο πλαίσιο διεξαγωγής καμπάνιας επιθέσεων της Οργάνωσης κατά οικονομικών και πολιτικών στόχων που σχετίζονταν με την επιβολή των μνημονίων. Ο αγώνας και το όραμα ενός καλύτερου κόσμου, για τον οποίον έδωσε τη ζωή του ο Λάμπρος Φούντας είναι επίκαιρος όσο ποτέ, όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός, όσο υπάρχει φτώχεια και δυστυχία για την τεράστια πλειοψηφία των ανθρώπων, όσο κυριαρχεί αυτό το αδίστακτο σύστημα, καταπίεσης και εκμετάλευσης.
Οι εξουσιαστές θα χρησιμοποιήσουν σε κάθε περίπτωση τη βία, ώστε συντηρήσουν τη θέση τους, και να αποτρέψουν την καταστροφή του κράτους, της εκμετάλλευσης και κάθε είδους εξουσίας. Ως αναρχικοί και αναρχικές, θεωρούμε πως η χρήση της βίας είναι αναγκαία προϋπόθεση για να υπάρξει η κοινωνική και ταξική απελευθέρωση. Για να συγκροτηθεί ένα αναρχικό επαναστατικό κίνημα που θα συντρίψει τους κυρίαρχους, είναι κρίσιμο να εφαρμοστούν και να ενισχυθούν μια σειρά από επιθετικές ενέργειες στο εδώ και στο τώρα. Από τη καθημερινή σύγκρουση με τα αφεντικά στα εργασιακά κάτεργα, στην ένοπλη αντιπαράθεση με το κράτος, από το σαμποτάζ της πολεμικής μηχανής, στο τσάκισμα των φασιστών, από τις συγκρουσιακές πορείες στις άγριες απεργίες διαρκείας.
Το μονοπάτι για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης παραμένει ανοιχτό όσο πιστεύουμε στις δυνάμεις μας.
Όσες και όσοι δεν είναι πλέον μαζί μας , μας συντροφεύουν στα οδοφράγματα.
Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένες-οι
Πολύμορφος, αντικρατικός αγώνας για την κοινωνική και ταξική επανάσταση
Αλληλεγγύη κι λευτεριά στα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη
