Στις 26 Φεβρουαρίου φυλακισμένοι μετανάστες στο κέντρο κράτησης Κορίνθου ξεκίνησαν απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κράτησή τους και απαιτώντας την απελευθέρωσή τους. Για να σπάσει την αντίσταση τους, το κράτος τους έχει επαναλαμβανόμενα απειλήσει, έχει πάρει τα κινητά τους και έχει μεταφέρει αρκετούς από αυτούς σε άλλα κέντρα κράτησης (Προ.κε.κα) όπως στην Αμυγδαλέζα και στη Δράμα, βάζοντας κάποιους στην απομόνωση και καταστέλλοντας βίαια εσωτερικές διαμαρτυρίες .Σε πείσμα της κρατικής καταστολής ο αγώνας τους συνεχίζεται και μάλιστα τις τελευταίες μέρες εντείνεται. Τα άτομα που συμμετέχουν στην απεργία πείνας όλο και αυξάνονται.
Οι μετανάστριες και μετανάστες αγωνίζονται απέναντι σε μια αβίωτη καθημερινότητα που βιώνουν από την στιγμή που πατάνε το πόδι τους στο ελληνικό κράτος . Από την υποβάθμιση, εξαθλίωση, περιθωριοποίηση και εκμετάλλευση τους μέχρι την εξόντωση όσων περισσεύουν. Τo ελληνικό κράτος είναι αυτό που υπερηφανεύεται για τις επεκτάσεις και θωρακίσεις του φράχτη στον Έβρο. Είναι αυτό που οργανώνει επιχειρήσεις σκούπα στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις. Είναι αυτό που προχωρά σε επαναπροωθήσεις και βυθίσεις σκαφών στο Αιγαίο. Είναι το ίδιο που στηρίζει τους πολέμους που ξεριζώνουν εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο. Η ουσία της κατασταλτικής κρατικής στρατηγικής απέναντι στους μετανάστες/ριες είναι σταθερή ανεξαρτήτου κυβέρνησης.
Η λεηλασία του επονομαζόμενου από την δύση “τρίτου κόσμου” έχει επιφέρει τεράστια κέρδη στα κράτη και στο κεφάλαιο. Η ιστορία της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής είναι γεμάτη με αιματοκυλίσματα, απαγωγές, βία, εξαθλίωση και εκμετάλλευση. Τo trafficking, οι αλλεπάλληλες στρατιωτικές συμπλοκές, η δυσπροσβασιμότητα σε βασικές ανάγκες και η παιδική εργασία, αποτελούν την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων. Η μετανάστευση αποτελεί για τους κυρίαρχους πεδίο κερδοφορίας αλλά και ιδεολογικής προπαγάνδας. Από τη μία πεδίο κερδοφορίας αφού τους προσφέρει φθηνό, αόρατο εργατικό δυναμικό, αλλά και μια πολύ επικερδής επιχείρηση (από μικρά και μεγάλα αφεντικά, μπάτσους και συνοριοφύλακες, κυκλώματα διακίνησης) που εκμεταλλεύεται τον πόνο και τη δυσμενή θέση των μεταναστών/ριων . Από τη άλλη, πεδίο ιδεολογικής προπαγάνδας, αφού, οι υποτιθέμενες απειλές είτε για πολιτιστικά, είτε για θρησκευτικά θέματα, είναι οι αφορμές για να σημάνουν κίνδυνο για την εθνική ενότητα και να καλέσουν στην επαγρύπνηση πατριωτικών και εθνικιστικών φρονημάτων.
Η αλληλεγγύη στους/ις μετανάστ(ρι)ες περνά μέσα από το πόλεμο σε κάθε μορφή πατριωτισμού, εθνικισμού, ρατσισμού, μιλιταρισμού. Μέσα από τη σύγκρουση, με το κράτος, τους προστάτες του, τις φασιστικές εφεδρείες, και το κεφάλαιο. Αγωνιζόμαστε με προοπτική κοινών αγώνων ντόπιων μεταναστών/ριων, απέναντι σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και εξουσίας. Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα και έθνη. Για ένα κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας. Για την αναρχία.
